Een duister en beklemmend boek dat meeslepend geschreven is

De hoofdpersoon in Hoeders van de waarheid is Bill. Hij woont in een provinciestad en verslaat voor de plaatselijke krant – De Waarheid - onbetekenend nieuws. ‘Als De Waarheid heeft gesproken moet je de waarheid accepteren.' Hij werkt samen met de oude Sam en Ed die al aardig tegen hun pensioen aanlopen. Dan wordt de vader van Ronny Lawton vermist, precies op de sterfdag van zijn vrouw. De onbehouwen Ronny is verdachte nummer 1. In het plaatsje is het groot nieuws. Bill, die tot dat moment uitsluitend plaatselijke bekendheid genoot, haalt met zijn verhalen over de vermissing ‘De Landelijke Grote Pers’. Tal van media interesseren zich plotseling voor het vervallen provinciestadje. Dankzij het leed leeft de gemeenschap op. De bewoners van het stadje hebben allen hun geheimen en ook de familie van journalist Bill verbergen een pijnlijke geschiedenis.

Hoeders van de waarheid is een duister en beklemmend boek dat meeslepend geschreven is. Het fascineert, schokt en stemt tot nadenken. Bill onderneemt een speurtocht naar de dader waarbij hij zichzelf en de medebewoners van het stadje tegenkomt. ‘Verval’ lijkt het sleutelwoord. Situaties en personages zijn zwart en somber – maar toch prachtig - geschetst.

De schrijver Michael Collins is een Ier die in de Verenigde Staten woont en daar zijn verhaal ook situeert. Het lijkt alsof de auteur deze samenleving met enige verbijstering heeft bekeken. Hij begeeft zich met dit boek op het grensvlak tussen roman en  misdaadroman. Een nominatie voor de ‘The Man Booker Prize’ was het resultaat.

Hoeders van de waarheid is geen rechttoe-rechtaan misdaadverhaal. Wel is het een melancholisch, donker, meeslepend en intelligent verhaal dat nazindert en clementie oproept. De vraag wie dader en wie slachtoffer is, is een schrijnende. Michael Collins maakt duidelijk dat dé waarheid niet bestaat. Ook niet in een provinciestadje.