Plezierig vertier

Marjolein is docente op een zwarte middelbare school. Ze haalt voldoening uit haar werk en heeft prima contacten met leerlingen. Tot ze op een dag ernstig bedreigd wordt door een leerling en haar weerwoord klaar heeft. Vanaf dat moment belandt ze in angstige situaties.

Simone van der Vlugt levert met Schaduwzuster een vlotte en eigentijdse misdaadroman af. Het boek leest plezierig en het is in no-time uit. Er zitten enkele goed gevonden wendingen in die motiveren om gretig verder te lezen.
De meeste personages zijn levendig uitgewerkt en als achtergrond fungeert het Nederlandse leven anno 2005, herkenbare alledaagse situaties worden geschetst. De schrijfster belicht het verhaal vanuit twee zussen. Hierdoor is er telkens een perspectiefwisseling die nieuwsgierigheid opwekt en de lezer maakt kennis met de wereld en de personages die bij beide zussen afzonderlijk horen.

Een paar punten van kritiek. Aan het eind blijven er enkele losse eindjes hangen en de relatie tussen de zussen onderling en het ‘waarom’ van handelen en gedrag vond ik soms te weinig uitgediept.
Een boek dat gemakkelijk wegleest en soepel loopt. Lang zal het niet blijven hangen omdat het mij niet aangreep of iets nieuws bood.
Op vrijdag 30 september las ik een interview met de schrijfster in de Volkskrant waarin ze o.a. zei: ‘Ik heb niet de pretentie het leven van mensen op de kop te zetten. Ik wil mijn publiek amuseren met een goed geschreven, lekker verhaal.’ Dat is gelukt. Plezierig vertier dat, naar ik vermoed, ook deze keer breed aftrek zal vinden bij een grote schare vrouwelijke lezers.