Hebban recensie
Ken Bruen is een aanwinst
Jack Taylor is ex-politieman met een alcoholprobleem. Enkele jonge vrouwen hebben zelfmoord gepleegd. Een moeder van een gestorven meisje roept zijn hulp in omdat ze ervan overtuigd is dat het geen zelfmoord was.
Jack Taylor is een bijzonder personage. Een zuipschuit met het hart op de juiste plaats. Regelmatig zit hij in zijn favoriete kroeg in Galway 'Ierland'. Hier ontmoet hij de meest merkwaardige personen. Kroegbazen, kleine criminelen en dronkaards. Bijna allemaal dragen ze een zekere tragiek met zich mee. Een hoofdpersoon om niet gauw te vergeten. Verbeten, melancholiek, hard, direct en niet gediend van hielenlikkers of matennaaiers. Zijn worsteling met de alcohol loopt als een rode draad door het boek.
Terreur in Galway is zeer boeiend geschreven met een kenmerkende eigen stijl. Toegankelijk. Met veel vaart. Eigenzinnig. Zinsneden uit gedichten zijn verweven door het verhaal evenals citaten van schrijvers of liedjes. Dit levert mooie intermezzos op, er valt iets te leren of te bezinnen. Het verhaal is rauw, de werkelijkheid hard en leven is afzien. In die zin is het een zwartgallig boek. Maar anderzijds is er weer zoveel humor en sarcasme dat het een luchtige toonzetting krijgt. Rijkgeschakeerd en veelzijdig. Weemoedig en melacholiek. Hard doch rechtvaardig.
En is het dan ook nog spannend? Door de verteltrant is het een pakkend boek. De spanning zit hem meer in de beschrijving van de bizarre wereld van Taylor, zijn lotgevallen en lotgenoten dan in cliff-hangers, achtervolgingen of snel actiewerk. Ken Bruen is wat mij betreft een aanwinst! Eigenzinnig, eigengereid en met een prachtig gevoel voor taal.
Jack Taylor is een bijzonder personage. Een zuipschuit met het hart op de juiste plaats. Regelmatig zit hij in zijn favoriete kroeg in Galway 'Ierland'. Hier ontmoet hij de meest merkwaardige personen. Kroegbazen, kleine criminelen en dronkaards. Bijna allemaal dragen ze een zekere tragiek met zich mee. Een hoofdpersoon om niet gauw te vergeten. Verbeten, melancholiek, hard, direct en niet gediend van hielenlikkers of matennaaiers. Zijn worsteling met de alcohol loopt als een rode draad door het boek.
Terreur in Galway is zeer boeiend geschreven met een kenmerkende eigen stijl. Toegankelijk. Met veel vaart. Eigenzinnig. Zinsneden uit gedichten zijn verweven door het verhaal evenals citaten van schrijvers of liedjes. Dit levert mooie intermezzos op, er valt iets te leren of te bezinnen. Het verhaal is rauw, de werkelijkheid hard en leven is afzien. In die zin is het een zwartgallig boek. Maar anderzijds is er weer zoveel humor en sarcasme dat het een luchtige toonzetting krijgt. Rijkgeschakeerd en veelzijdig. Weemoedig en melacholiek. Hard doch rechtvaardig.
En is het dan ook nog spannend? Door de verteltrant is het een pakkend boek. De spanning zit hem meer in de beschrijving van de bizarre wereld van Taylor, zijn lotgevallen en lotgenoten dan in cliff-hangers, achtervolgingen of snel actiewerk. Ken Bruen is wat mij betreft een aanwinst! Eigenzinnig, eigengereid en met een prachtig gevoel voor taal.
1
Reageer op deze recensie