Hebban recensie
Veel in weinig tijd.
Het is december en Nina Landry staat op het punt om op vakantie te gaan naar Florida met haar kinderen. Het is een bijzondere dag want ze wordt 40 jaar. Als verrassing heeft haar dochter een surpriseparty georganiseerd en veel eilanders komen langs. Nina woont namelijk op Sandling Island. Het tijdstip voor het inchecken op het vliegveld nadert. Maar waar is haar dochter Charlie? Ze komt alsmaar niet opdagen.
De kleine gemeenschap van het eiland fungeert als decor voor een verhaal over een ernstig verontruste moeder die zelf het heft in handen neemt om haar dochter op te sporen. Hoezo alles overlaten aan de politie? Ze neemt initiatief en lapt alle regels van redelijkheid aan haar laars, het enige dat telt is het vinden van haar dochter.
Nicci French beschrijft een enerverende zoektocht die een korte tijd beslaat en moeder Nina van dichtbij volgt. Dat is knap gedaan en de passages zijn goed geschreven en spannend. Geen rare zinnen, geen onnodige details, niet teveel woorden en geen overdreven emoties waardoor een thriller soms zo uit balans kan raken.
Enkele kritiekpunten. De afloop is niet verrassend en de politiemensen komen uit de verf als een stel dumbo’s. Dit doet geconstrueerd aan. Het lijkt alsof zij plaats moeten maken om Nina ruimte te geven.
Gebeurtenissen volgen elkaar op in een vlot tempo maar bij de ontknoping speelt toeval een te grote rol. Het eind is niet verrassend.
Dit is niet het beste boek van dit echtpaar. Dat ze goed schrijven staat voor mij buiten kijf.
De spanningopbouw en het verrassingselement waren in sommige vorige boeken beter in balans. Erg dichtbij en weinig tijd lijkt bij dit boek te passen. Misschien een vingeroefening?
De kleine gemeenschap van het eiland fungeert als decor voor een verhaal over een ernstig verontruste moeder die zelf het heft in handen neemt om haar dochter op te sporen. Hoezo alles overlaten aan de politie? Ze neemt initiatief en lapt alle regels van redelijkheid aan haar laars, het enige dat telt is het vinden van haar dochter.
Nicci French beschrijft een enerverende zoektocht die een korte tijd beslaat en moeder Nina van dichtbij volgt. Dat is knap gedaan en de passages zijn goed geschreven en spannend. Geen rare zinnen, geen onnodige details, niet teveel woorden en geen overdreven emoties waardoor een thriller soms zo uit balans kan raken.
Enkele kritiekpunten. De afloop is niet verrassend en de politiemensen komen uit de verf als een stel dumbo’s. Dit doet geconstrueerd aan. Het lijkt alsof zij plaats moeten maken om Nina ruimte te geven.
Gebeurtenissen volgen elkaar op in een vlot tempo maar bij de ontknoping speelt toeval een te grote rol. Het eind is niet verrassend.
Dit is niet het beste boek van dit echtpaar. Dat ze goed schrijven staat voor mij buiten kijf.
De spanningopbouw en het verrassingselement waren in sommige vorige boeken beter in balans. Erg dichtbij en weinig tijd lijkt bij dit boek te passen. Misschien een vingeroefening?
1
Reageer op deze recensie