Knap en geloofwaardig

Waterlelie is het tweede boek van Susanna Jones, een Engelse schrijfster die lange tijd in Japan heeft gewoond. Haar eerste thriller Schokvogel heeft een Engelse prijs ontvangen als beste debuutroman. Ook Schokvogel is in het Nederlands vertaald. Helaas heb ik dit boek nog niet gelezen, maar dat wil ik na Waterlelie zeker gaan doen. Waarom? Waterlelie vertelt het verhaal van twee mensen die elkaar ontmoeten op een veerboot. Allereerst is daar Ralph; Engelsman, op zoek naar een Japanse bruid. Ralph is niet knap, niet rijk, erg eenzaam en wil het liefst trouwen met een exotische, bereidwillige vrouw. Dan is er Runa, jong, Japans en lerares. Zij ontvlucht haar woonplaats omdat ze een groot schandaal vreest door haar relatie met een jonge student. Susanna Jones maakt van deze twee hoofdpersonen geloofwaardige, eenzame en contactgestoorde mensen. Ze weet daarnaast een contante dreiging over het verhaal te leggen, waardoor de lezer zich voortdurend afvraagt wanneer het gaat escaleren. Want dat die escalatie komt is zinderend voelbaar.

Waterlelie is een psychologische thriller. De persoon Ralph doet denken aan karakters uit sommige boeken van Ruth Rendell. Dwangmatige, normatieve en contactgestoorde persoonlijkheden die ooit moeten 'uitbreken'. Een groot deel van het verhaal gaat over wat Ralph en Runa denken of wat zij zich herinneren. Hierdoor wordt langzaam het hele verhaal geschetst en aan het einde blijven er onbeantwoorde vragen. Maar in dit boek is dit geen misser, integendeel, het zet je aan het denken. Susanna Jones kan heel goed een exotische Japanse sfeer neerzetten. En de manier waarop het verblijf en de gang van zaken op de veerboot beschreven wordt, heeft iets sinisters en claustrofobisch.

Samenvattend: Waterlelie is een mooie, goed geschreven, psychologische roman, met een constant voelbare dreiging. Ook wordt knap en geloofwaardig beschreven hoe angst kan leiden tot wantrouwen en 'hersenspinsels'. Ik ben benieuwd naar Schokvogel en zal dit ook zeker gaan lezen.