Hebban recensie
Haar eigen ding
Siv Ellen Blad is vermoord. Na haar viooloptreden bij de uitvoering van Het Zwanenmeer maakten messteken een eind aan haar leven.
Ze laat een diep verdrietige dochter Maiken na en een ex die duidelijk minder van haar gecharmeerd was.
Aan Cato Isaksen, inspecteur, de taak om de sociale omgeving van Siv Ellen Blad te ontleden. Wie was zij, wie waren haar vrienden en vijanden en wat bewoog haar?
De inspecteur begint bij nul. Vele bladzijden later als het boek uit is blijkt dat veel niet was wat het aanvankelijk leek.
Tijdens het onderzoek wordt de jongste zoon van Cato - Georg - opgepikt door een oom die veel moois belooft. De vermoeide inspecteur lijkt de signalen van zijn zoon niet op te pikken.
Ongeveer tegelijkertijd voltrekt zich in 2004 de zeebeving in de Indische Oceaan die een enorme tsunami veroorzaakt. Een collega van het Noorse politieteam was ter plekke en iedereen houdt zijn hart vast. Waar is hij?
Dit is de vijfde misdaadroman rondom inspecteur Isaksen en zijn team. Wie de vorige vier delen heeft gelezen kan zich verheugen op een feest der herkenning. Tijd is verstreken, maar oude bekenden zijn gemakkelijk te herkennen hoewel de karakters zich ontwikkeld hebben gedurende de serie. Cato Isaksen is ondertussen beland in een volgende levensfase, maar ingesleten gewoontes zijn toch lastig te veranderen. In Zwanenmeer staat naast het misdaadverhaal - Cato centraal.
Unni Lindell heeft een indringende schrijfstijl en ze zet personages en situaties krachtig neer. Daarnaast creëert ze spanning. Zo weet ze bijvoorbeeld door herhaling onrust aan te wakkeren. Een voorbeeld. Cato is voortdurend bang dat hij vergeet zijn zoon van school te halen. (uiteraard is deze angst gebaseerd op eerdere missers). Regelmatig gaat er in zijn geheugen een alarmbel niet vergeten af. Als lezer ga je meeleven en je vreest het ergste. Unni Lindell roept daarnaast regelmatig dreiging op. Door overpeinzingen die voorspellingen lijken, door dromen die akelig dichtbij de werkelijkheid komen of door het wisselen van perspectief. Soms weet de lezer meer dan Cato Isaksen en houdt zijn hart vast.
Een goed verhaal, sterk uitgewerkte personages, een verrassend plot en een eind dat ontroert. Dader- en slachtofferrol stemmen tot nadenken. Dit vijfde deel uit de Cato Isaksen-serie mag er wezen!
Unni Lindell is een Noorse topauteur die eigenzinnige verhalen vertelt en niet meelift op de golven van een hype. Ze doet vooral - heel goed - haar eigen ding.
Ze laat een diep verdrietige dochter Maiken na en een ex die duidelijk minder van haar gecharmeerd was.
Aan Cato Isaksen, inspecteur, de taak om de sociale omgeving van Siv Ellen Blad te ontleden. Wie was zij, wie waren haar vrienden en vijanden en wat bewoog haar?
De inspecteur begint bij nul. Vele bladzijden later als het boek uit is blijkt dat veel niet was wat het aanvankelijk leek.
Tijdens het onderzoek wordt de jongste zoon van Cato - Georg - opgepikt door een oom die veel moois belooft. De vermoeide inspecteur lijkt de signalen van zijn zoon niet op te pikken.
Ongeveer tegelijkertijd voltrekt zich in 2004 de zeebeving in de Indische Oceaan die een enorme tsunami veroorzaakt. Een collega van het Noorse politieteam was ter plekke en iedereen houdt zijn hart vast. Waar is hij?
Dit is de vijfde misdaadroman rondom inspecteur Isaksen en zijn team. Wie de vorige vier delen heeft gelezen kan zich verheugen op een feest der herkenning. Tijd is verstreken, maar oude bekenden zijn gemakkelijk te herkennen hoewel de karakters zich ontwikkeld hebben gedurende de serie. Cato Isaksen is ondertussen beland in een volgende levensfase, maar ingesleten gewoontes zijn toch lastig te veranderen. In Zwanenmeer staat naast het misdaadverhaal - Cato centraal.
Unni Lindell heeft een indringende schrijfstijl en ze zet personages en situaties krachtig neer. Daarnaast creëert ze spanning. Zo weet ze bijvoorbeeld door herhaling onrust aan te wakkeren. Een voorbeeld. Cato is voortdurend bang dat hij vergeet zijn zoon van school te halen. (uiteraard is deze angst gebaseerd op eerdere missers). Regelmatig gaat er in zijn geheugen een alarmbel niet vergeten af. Als lezer ga je meeleven en je vreest het ergste. Unni Lindell roept daarnaast regelmatig dreiging op. Door overpeinzingen die voorspellingen lijken, door dromen die akelig dichtbij de werkelijkheid komen of door het wisselen van perspectief. Soms weet de lezer meer dan Cato Isaksen en houdt zijn hart vast.
Een goed verhaal, sterk uitgewerkte personages, een verrassend plot en een eind dat ontroert. Dader- en slachtofferrol stemmen tot nadenken. Dit vijfde deel uit de Cato Isaksen-serie mag er wezen!
Unni Lindell is een Noorse topauteur die eigenzinnige verhalen vertelt en niet meelift op de golven van een hype. Ze doet vooral - heel goed - haar eigen ding.
1
Reageer op deze recensie