Gekwetste mannelijkheid

"Kama hield niet van de zee. Dat was niet handig voor een visserszoon in een vissersdorp. Alle andere dorpelingen hielden van haar. De Grillige Bruid werd ze genoemd. De mannen van het dorp adoreerden haar. Ze was een mooie vrouw die hen elke dag lokte. Haar witte schuim, als de kanten zoom van een bruidsjurk die ze telkens verleidelijk optilde en dan plagerig liet zakken, maakte de mannen gek. Midden in de nacht stonden ze op om haar te bezoeken. Hun huizen, hun vrouwen, hun kinderen, alles lieten ze achter om haar te bestijgen. Iedere man dacht dat hij haar begreep, dat hij haar tekenen kon lezen: of ze gewillig was die dag, of nukkig, maar in werkelijkheid was er niet een die haar doorgrondde.”

Wanneer Kama veertien jaar wordt, neemt zijn vader hem mee naar de zee om hem in te wijden in haar geheimen, maar het wordt een fiasco. Zijn moeder weet dat hij voor iets anders bestemd is en ontdekt dat hij verteltalent heeft. Op de markt, waar hij met vissenkoppen zijn debuut maakt, ontmoet hij een stoffenkoopman, die hem laat zien hoe hij illusies kan verkopen en vrouwen kan aantrekken. Ook vertelt hij hem over de mysterieuze Tempel van het oosten en de drie paden op weg naar verlichting: als eerste het pad van je missie, jezelf leren handhaven en manifesteren; als tweede het pad van verlangen en vrijheid; als derde het pad van dharma dat naar de tempel leidt, maar grillig en vol verleidingen is. Kama, vernoemd naar de god van de begeerte, beseft dat er meer in het leven is dan vis vangen, verkopen en opeten. Hij verlaat zijn dorp en volgt de rivier in de richting van het oosten.

Niet lang daarna ontmoet hij een beeldschoon meisje, dat beweert dat ze voor elkaar bestemd zijn. Hij vervolgt echter zijn weg, langs witte tijgerinnen die hem van zijn levenskracht beroven en komt terecht in een rijke stad, Omkareshwar, waar hij opnieuw de stoffenhandelaar ontmoet, alsmede een oud mannetje dat hem helpt om zijn vertelkunst verder te ontwikkelen. Hij mag zelfs optreden in het paleis van de sultan. Dan raakt zijn leven in een stroomversnelling. Hij krijgt een comfortabel leventje in zijn schoot geworpen met een knappe vrouw, maar raakt verstrikt in het doolhof van de liefde. Gedesillusioneerd vlucht hij het paleis uit, geleid door een visioen. In de tempel van het oosten ondergaat hij nog wat beproevingen alvorens te worden ingewijd en vindt hij heling voor zijn gekwetste mannelijkheid.

Het verhaalgegeven in deze spirituele roman is relatief eenvoudig. Er is sprake van een sprookjesachtige structuur die uitgaat van het bekende queestemotief: een held trekt weg van huis, maakt avonturen mee en ontmoet zowel helpers als verleidingen op zijn pad naar heling en verlichting. Het boek bevat echter niet alleen sprookjeselementen, avonturen en spirituele symbolen, maar ook meerdere Indiase mythen en autobiografische elementen. Het speelt zich af in India en staat bol van de beelden en wijze lessen. Als je lezer voel je je net zo overrompeld als Kama wanneer hij in de tempel geconfronteerd wordt met een duizelingwekkend aantal erotische en mythologische afbeeldingen.

Net als in Kimpens eerste roman De kabbalist staat de relatie tussen het mannelijke en vrouwelijke – yin en yang - centraal. Dat is natuurlijk een herkenbaar thema en Kimpen zegt interessante dingen over de manier waarop mannen en vrouwen elkaar kunnen kwetsen. Een belangrijk aspect vormt de seksualiteit en de transformatie daarvan middels tantra-technieken. Dat levert seksscènes op die sommige mensen zullen aanspreken, maar niet iedereen zal kunnen waarderen. Hoewel de hoofdpersoon Kama met al zijn twijfels en ontwikkeling wordt uitgediept, wordt hij steeds meer vereenzelvigd met zijn gelijknamige mythische held, wat de geloofwaardigheid aan het einde onderuithaalt.

Geert Kimpen kan mooie beeldende zinnen schrijven. Daarnaast is hij de enige Nederlandstalige schrijver die spirituele wetmatigheden in zijn romans verweeft. Helaas heeft hij hier zijn hand overspeeld en te veel in zijn boek willen stoppen. Hoewel hij Kama laat leren om de beelden zelf te laten spreken – Don’t tell, but show - , legt hij veel uit. Dat zal de fans niet deren, maar de literaire lezer kunnen ergeren.