Inkijk in de onderbuik van Glasgow

"Die ochtend had zijn geest zich van hem losgemaakt en was zijn lichaam verweesd achtergebleven. Onder de felle tl-buizen wijdde de bleke, lege huls van zijn lichaam zich vast aan zijn vaste taken, terwijl zijn ziel boven de schappen zweefde en alleen maar aan morgen dacht."

Hoe het mogelijk is om te ontsnappen uit een milieu waarin de meesten gedoemd zijn om aan de drank gekluisterd te blijven en te verloederen, beschrijft Douglas Stuart in beeldende zinnen vol zintuiglijke waarnemingen.
Het is mooi en akelig tegelijk, walgelijk en ontroerend om te lezen hoe moeder Agnes zich laat verkrachten in ruil voor drank en haar drie kinderen verwaarloost. Wanneer de oudste twee ontsnapt zijn, blijft de jonge Shuggie over om over zijn moeder te waken. Deze heeft nog wel zoveel gevoel voor decorum dat ze zich hult in een bontjas en stilettohakken, wanneer ze de deur uitgaat, maar de jongen gaat vaak niet naar school of krijgt darmkrampen van angst wanneer hij op school zit en vreest dat zijn moeder zich iets aandoet of dat er zogenaamde ooms op bezoek zijn: "nerveuze, schichtige mannen met dun haar dat gek genoeg altijd nat was". Shuggie voelt zich vaak alleen en in de steek gelaten, vraagt zich af wat er met hem aan de hand is, wordt gepest en bepoteld omdat anderen een homo in hem herkennen, maar laat zijn moeder niet in de steek. Hij koopt nieuwe panty's voor haar, komt eerder thuis om ongewenst bezoek te verjagen en zoekt naar restjes oud, lauw bier om haar ochtendkater te verjagen.
Knap geschreven!