Autobiografische campus novel?
De Engelse schrijfster Kate Weinberg debuteert als romanschrijfster met het boek The Truants. Hoofdpersoon Jess, het onopvallende middelste kind uit een saai gezin, gaat Engelse literatuur studeren nadat ze helemaal gegrepen is door een boek en door de schrijfster ervan. Het boek? Een boek over literaire kritiek, The Truants, “… a book about some drunk, dead writers.” De schrijfster? Lorna Clay.
“ … when, about page five, I flipped to the author picture on the back and saw her clever, beautiful face and read the sentence about where she taught, I thought: Here she is at last. The person who will take me out of this small, airless world before the banality chokes me.”
Zo komt Jess terecht op de betonnen campus van een achteraf-universiteit, alleen maar om bij professor Clay te gaan studeren. Ze raakt al snel bevriend met haar aantrekkelijke en rijke medestudente Georgie die wordt ingepalmd door Alec, een oudere journalist, en krijgt een relatie met de vriendelijke Nick. Met zijn vieren knijpen ze er regelmatig tussenuit om te drinken of drugs te gebruiken. Intussen krijgt Jess steeds meer contact met Lorna Clay, die haar plaatst in haar cursus over Agatha Christie: ‘Op zoek naar Agatha’. Thema’s in de cursus zijn driehoeksverhoudingen, verdwijningen, verraad, bedrog en moord. Jess kan haar geluk niet op. Ineens maakt ze deel uit van een kleurrijke groep vrienden, en de professor die ze zo vereert schenkt bijzondere aandacht aan haar. Sterker nog, ze lijken wel vriendinnen te worden.
In een latere fase in het verhaal ziet Jess een vertaling van Lorna’s boek The Truants in een onbekende vreemde taal. De Spijbelaars, heet het. In bredere zin duidt het woord mensen aan die bewust de regels overtreden en de grenzen opzoeken. Net als Lorna zelf. Van haar vorige universiteit, Cambridge, heeft ze gedwongen moeten opstappen na grensoverschrijdend gedrag ten opzichte van een studente.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Jess, die na zes jaar terugkijkt op deze episode uit haar leven. Al op de derde bladzijde, in de proloog, wordt duidelijk dat dit allemaal niet goed gaat aflopen. Het is een klassieke Campus Novel: onzekere jongvolwassene gaat studeren aan een universiteit, komt in aanraking met fascinerende leeftijdsgenoten en docenten die haar toelaten tot hun exclusieve kringetje, wordt verliefd, raakt verzeild in ingewikkelde situaties en het leven verandert voorgoed. Met weemoed en bitterheid wordt teruggekeken op deze levensfase.
Kate Weinberg schrijft in een bijzonder sprankelende, aansprekende stijl. Dit maakt dat je als lezer de meest onwaarschijnlijke verwikkelingen accepteert, en gewoon alleen maar door wilt gaan met lezen. Het is een roman die spannend wordt wanneer de ene plotwending op de andere volgt, en net wanneer je denkt dat je het nu wel gezien hebt met het verhaal, volgt er een nieuwe wending. De connectie met de boeken en het levensverhaal van Agatha Christie legt een welkome extra laag onder het verhaal. De ongezonde obsessie van Jess met Lorna wordt vanaf het begin knap uitgewerkt. Het Droste-effect van een boek waarin een boek met dezelfde titel een rol speelt, is aardig gevonden.
Uit haar dankwoord blijkt dat Weinberg erg veel moeite heeft gehad om het boek af te maken. De indruk ontstaat dat ze vooral geworsteld heeft met een autobiografisch aspect. Zelf studeerde ze Creatief schrijven aan de Universiteit van East Anglia. Ze bedankt iemand die haar geleerd heeft dat het belangrijkste van fictie schrijven is om je pen in de ader te dopen, en een overleden vrouw die Lorna heette “who lit up my world during my master’s degree” vormde de inspiratie voor de lichtere kanten van de Lorna in het boek.
Reageer op deze recensie