Lezersrecensie
Verwarrend heftig verhaal

29 november 2016
'Dit laaiende vuur vertelt' een heftig verhaal, welke ik soms enigszins verwarrend vond. Zusterliefde komt erg sterk in dit verhaal naar voren. Een masker voorhouden is soms niet de beste oplossing voor je problemen…
Ik had vrij hoge verwachtingen van dit boek. Ik heb eigenlijk weinig negatieve reacties gezien op dit boek. Ik dacht daarom ook dat ik het wel leuk zou vinden. Toch viel het boek mij tegen.
Ik vond het boek namelijk erg verwarrend. Ik had heel erg het gevoel dat ik informatie miste tijdens het lezen. De conversaties die de personages voerden gingen van hot naar her. Ik miste bij zoveel gesprekken de context en kreeg het gevoel dat ik ergens overheen gelezen had. Ik heb een aantal keer opnieuw de tekst gelezen, maar kon er niet veel meer van maken. Jammer, want hierdoor kwamen de conversaties veel slechter bij me binnen. Ook had ik het gevoel dat de gebeurtenissen in het boek vrij willekeurig waren. Een beetje van: “Oh.. er gebeurt al een tijdje niet zoveel bijzonders, laat ik er van de één op de andere zin opeens een random plottwist ingooien.” Ja leuk, nog meer verwarring. Ik vond de gebeurtenissen onsamenhangend met de rest van het verhaal. En dan heb ik het nog niet eens over het einde…
Ik had vrij weinig met de personages. Digby vond ik maar een vreemde jongen. Ik wil niks spoileren, maar ik keur zijn gedrag af. Net als dat van Lucille op bepaalde momenten. Ze was voor mijn gevoel heel impulsief en snel geprikkeld. En dat snel geprikkelde, misschien is dat iets wat ik wel had begrepen wanneer ik meer achtergrondinformatie had gehad. Doordat je andere personages nauwelijks leerde kennen, snapte ik soms niet waarom ze zo snel op ze begon te kibbelen, terwijl ze voor mijn gevoel niks fout deden. Dit had ik misschien, vanuit haar kant, beter begrepen wanneer er meer bekend zou worden over haar verleden met deze karakters.
Iets wat ik wel erg goed van dit boek vond, was de relatie van Lucille met haar zusje Wren. Ze zitten samen natuurlijk in een hele benarde situatie. Ouders allebei spoorloos en niemand die hier iets vanaf mag weten. Ze hebben het niet makkelijk, maar ze steunen elkaar door dik en dun. Zo’n relatie is erg bijzonder, en ze handelden erg volwassen voor hun jonge leeftijd. Bovendien is het onderwerp wat in dit boek behandeld wordt ook erg belangrijk. Dat alles huisje boompje beestje is, is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mensen kunnen een groot masker voorhouden zodat je niet het echte verhaal achter ze ziet.
Ik had vrij hoge verwachtingen van dit boek. Ik heb eigenlijk weinig negatieve reacties gezien op dit boek. Ik dacht daarom ook dat ik het wel leuk zou vinden. Toch viel het boek mij tegen.
Ik vond het boek namelijk erg verwarrend. Ik had heel erg het gevoel dat ik informatie miste tijdens het lezen. De conversaties die de personages voerden gingen van hot naar her. Ik miste bij zoveel gesprekken de context en kreeg het gevoel dat ik ergens overheen gelezen had. Ik heb een aantal keer opnieuw de tekst gelezen, maar kon er niet veel meer van maken. Jammer, want hierdoor kwamen de conversaties veel slechter bij me binnen. Ook had ik het gevoel dat de gebeurtenissen in het boek vrij willekeurig waren. Een beetje van: “Oh.. er gebeurt al een tijdje niet zoveel bijzonders, laat ik er van de één op de andere zin opeens een random plottwist ingooien.” Ja leuk, nog meer verwarring. Ik vond de gebeurtenissen onsamenhangend met de rest van het verhaal. En dan heb ik het nog niet eens over het einde…
Ik had vrij weinig met de personages. Digby vond ik maar een vreemde jongen. Ik wil niks spoileren, maar ik keur zijn gedrag af. Net als dat van Lucille op bepaalde momenten. Ze was voor mijn gevoel heel impulsief en snel geprikkeld. En dat snel geprikkelde, misschien is dat iets wat ik wel had begrepen wanneer ik meer achtergrondinformatie had gehad. Doordat je andere personages nauwelijks leerde kennen, snapte ik soms niet waarom ze zo snel op ze begon te kibbelen, terwijl ze voor mijn gevoel niks fout deden. Dit had ik misschien, vanuit haar kant, beter begrepen wanneer er meer bekend zou worden over haar verleden met deze karakters.
Iets wat ik wel erg goed van dit boek vond, was de relatie van Lucille met haar zusje Wren. Ze zitten samen natuurlijk in een hele benarde situatie. Ouders allebei spoorloos en niemand die hier iets vanaf mag weten. Ze hebben het niet makkelijk, maar ze steunen elkaar door dik en dun. Zo’n relatie is erg bijzonder, en ze handelden erg volwassen voor hun jonge leeftijd. Bovendien is het onderwerp wat in dit boek behandeld wordt ook erg belangrijk. Dat alles huisje boompje beestje is, is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mensen kunnen een groot masker voorhouden zodat je niet het echte verhaal achter ze ziet.
1
Reageer op deze recensie