Indrukwekkend, grappig en vol met emoties

'Sterrenstof' is een indrukwekkend verhaal met een knipoog naar de boeken van John Green. De cynische schrijfstijl en aparte situaties zorgen soms voor hilarische momenten, welke zich afwisselen met momenten waarop je als een emotioneel wrak in een hoekje wilt gaan huilen. Een aanrader voor contemporary lovers!

Wat als eerste opvalt is de prachtige vormgeving van dit boek. Op de cover zijn mooie vissen te zien, en deze vissen zie je ook steeds terug bij elk hoofdstuktitel in het boek. Zo nu en dan worden er ook chatconservaties gevoerd, en deze zijn ook mooi weergegeven, op de echte Whatsapp/Facebook Messenger manier. De ebook versie heeft dit echter niet, daar zie je alleen lijntjes om de tekst heen. Wel zie je daar ook steeds de vissen terug! Het ebook is trouwens iets wat je bij het boek krijgt wanneer je de speciale code hiervoor invoert op de site van Young & Awesome. Super handig, omdat ik hierdoor Sterrenstof ook op mijn mobiel kon zetten, en daardoor dus overal mijn boek mee had!

Ik vond Henry in het begin van het boek een leuk karakter om over te lezen. Zijn opmerkingen zijn heerlijk cynisch en sarcastisch en dit bracht echt humor in het boek. Halverwege het boek vond ik hem alleen een beetje, tja… een zielepiet worden. Een tot over zijn oren verliefd emotioneel wrak. Bleghh. Ik vond het zo jammer dat de toon van het verhaal zo veranderde hierdoor. Het was logisch voor het verhaal, maar ik had toch gehoopt dat dit in iets mindere mate had geweest.

Het boek wordt aangeraden voor fans voor John Green. Iets wat ik goed begrijp, omdat er zoveel elementen in het verhaal zaten die ik herkende uit zijn boeken Paper Towns en The Fault in our Stars. Een mysterieus knap meisje, die veel filosofeert en die de underdog Henry meeneemt naar… Zelfs het bang zijn voor ‘vergetelheid’ zat in het boek. Ik bedoel, hallo Augustus Waters? Ja, ik zal hier niet al te veel over zeggen, maar ik kreeg echt déjà vu’s. Ik vond het niet zo heel erg, omdat het verhaal eromheen heel anders is dan dat van Paper Towns en TFIOS.

Grace had haar redenen om zo te zijn zoals ze was. En dat was letterlijk hartverscheurend. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe ze zich gevoeld moet hebben. Ik vond haar handelingen dan ook erg realistisch naar aanleiding van haar verhaal. Misschien zijn er mensen die dit nogal extreem zouden vinden, maar ik kon me er wel in vinden.

De vrienden van Henry, en later ook van Grace, vond ik trouwens echt geweldig om over te lezen. Heerlijk hoe zij met elkaar omgaan en ze elkaar steunen door dik en dun. Dit zorgt voor veel hilarische situaties, waarover ik regelmatig hardop gelachen heb.