Het gevaar komt van binnenuit

De naamloze hoofdpersoon ziet als hij allen thuis is als in de spiegel van de wc een bobbel in zijn hals. Langzamerhand wordt de bobbel groter, tot hij zelfs moeite heeft met ademhalen. Diagnose uiteindelijk lymfeklierkanker.
In korte afgemeten zinnen beschrijft Robbert Welagen zijn eigen ziekteproces en de weerslag die de ziekte heeft op hem en zijn vriendin. Hij neemt de lezer mee tot diep in het ziekenhuis. Ze zijn aanwezig bij de scans, de chemo, de weken na zijn eerste chemo als hij niet weet waar hij het zoeken moet, voelen zijn lethargie en leven mee met de zorgzaamheid van zijn vriendin, die er soms genoeg van heeft. Als hij zich even goed voelt gaat hij met zijn hond in het bos en over de heide wandelen. Dat bos benauwd hem soms ‘met een gevoel van onbehagen zie je de paden dichtslibben, het bos omsluit je steeds meer als het een groot onstilbaar mechanisme is.’
Zijn lethargie strekt zich ook uit nadat de kanker uit zijn lichaam is verdwenen, dit zet ook de relatie met zijn vriendin onder druk. Ze vind hem egoïstisch. Als ze aangeeft ook wel eens alleen thuis te willen zijn, komt hij terecht in een buitensportwinkel die onder meer tenten verkoopt. Hij kruipt in een van de tentje en valt in slaap.
Pas na een lang gekoesterde reis naar Ierland weet hij zijn levenslust terug te vinden. ‘Het leek of het landschap je iets teruggaf wat je de afgelopen tijd was kwijtgeraakt.’