Leest als een pijl

De Amerikaanse Schrijver, William Brewer, schrijft in lange golvende zinnen, soms wel van een pagina lang, waarin je met hem meereist door het landschap, de extreme koude op je huid voelt, zijn onzekerheid je in zijn greep krijgt, evenals zijn duistere geest, maar ook in zijn liefde voor Annie zijn vrouw. Met name in het begin denk je waar ben ik aan begonnen. Je zit echt in zijn hoofd.
De naamloze hoofdpersoon van het boek overdenkt in de hoge snelheidstrein de Frecciarossa (de Rode Pijl) van Rome naar Bologna zijn leven. In Modena hoopt hij de beroemde Italiaanse Fysicus te vinden, die plotseling verdwenen is. Net nu die op het punt staat zijn grote bewustwording aan hem te onthullen die hem zo beroemd heeft gemaakt.
De hoofdpersoon is zijn Ghostwriter en heeft het geld nodig om zijn schulden af te betalen, schulden die zijn ontstaan omdat hij een voorschot van een boek dat hij zou schrijven over de grote giframp in West-Virgina in 2014 op heeft gemaakt aan zijn luxueuze huwelijksreis. Hij heeft boeken over rampen gelezen, schema’s gemaakt, maar krijgt geen letter op papier, in plaats daarvan nam de Mist, zoals hij zijn steeds terugkomende depressie noemt, steeds meer bezit van hem. ‘De Mist die er altijd was, bij elke stap die hij zette, wasemde uit elke penseelstreek als een kwalijke walm.’ Hij zag zichzelf, voor de behandeling, als een nutteloos virus en was eigenlijk opgelucht dat andere mensen, zoals zijn uitgever dat eindelijk ook in zagen. De gedachte aan zelfmoord was nooit ver weg.
Zijn grenzeloze onzekerheid kwam volgens hem door zijn jeugd in West-Virgina. Zijn moeder liet zijn vader met twee jonge jongens achter, in bittere koude vond een giframp plaats, waarbij hij dagen overgaf en hij ‘negeerde de ene les die elke West Virginiaan telkens opnieuw leert wanneer iemand in deze grote Federatie van Staten ons blijkt te zijn vergeten: West-Virginia bestaat niet….. er is daar niets anders dan golvende continu veranderende ruimte.’
Naast de invoelende beschrijving van zijn depressie vraagt hij zich af welke rol herinnering speelt. Is die wel van jou? Of eigen je je herinneringen van anderen toe en verandert de herinnering van die ander dan. Zijn eigen broer verwijt hem dat hij in zijn eerste boek hun gezamenlijke herinnering heeft gekaapt. Dat mocht hij niet doen, hij was immers weg uit West-Virginia. Een van de reden dat hij het boek niet kon schrijven was dat hij niet de volledigheid van de ramp kon vatten, omdat iedereen andere herinneringen had. Daarbij speelt tijd ook een rol.
Een intrigerend boek dat helaas weinig in de belangstelling is gekomen.