Lezersrecensie
Terug gaan naar het land
De hoofdpersoon van de Vlaktes van Frederico Falco vestigt zich na zijn stuk gelopen relatie met zijn vriend op de pampa van Argentinië om daar een moestuin aan te leggen. Hij is geboren en getogen in een klein dorpje elders in Argentinië, waar zijn geaardheid niet werd geaccepteerd. Zijn ouders praatten er gewoon niet over.
Nadat hij door zijn vriend het huis uit is gezet koopt hij een huis met een stuk grond op de pampa. Of zoals hij het zegt 'Sommigen keren wanneer hun leven op de klippen terug naar hun ouders. Anderen hebben niets om naar terug te gaan. Ik ben teruggegaan naar het land.'
Het boek strekt zich uit over negen maanden en omvat de vier seizoenen. .Bij elk jaargetijden beschrijft hij op een poëtische manier zijn omgeving, het weer, het werk in de moestuin, de weekeinden in zijn jeugd bij zijn grootouders en het verdriet om het verliezen van zijn vriend, die hem vertelde dat zijn aanwezigheid hem verstikte.
Zijn vertelstijl is soms staccato maar altijd beeldende, zoals op de eerste pagina: 'de geluiden van de avondschemering, de vogels terwijl ze op hun tak neerstrijken, het geschreeuw van de papegaaien, het gekrijs van de jonge chipmango's, het klapperen van de vleugels van de duiven. Even later, ineens, rust en stilte.'
Hoe verder het boek vordert hoe meer hij weer greep op zijn leven krijgt. Hij ontmoet enkele mensen en ook het schrijven, hij is schrijver van beroep, komt langzaam op gang en hij begint steeds meer zicht te krijgen op welke planten hij wanneer en waar moet planten. Sommige doen het gewoon niet op de droge pampa. Daarnaast heeft hij het ook niet getroffen met het seizoen, de herfst is uitzonderlijk nat, veel planten verzuipen en komen gewoon niet op.
Een boek voor slowreading met schitterende natuurbeschrijvingen.
Nadat hij door zijn vriend het huis uit is gezet koopt hij een huis met een stuk grond op de pampa. Of zoals hij het zegt 'Sommigen keren wanneer hun leven op de klippen terug naar hun ouders. Anderen hebben niets om naar terug te gaan. Ik ben teruggegaan naar het land.'
Het boek strekt zich uit over negen maanden en omvat de vier seizoenen. .Bij elk jaargetijden beschrijft hij op een poëtische manier zijn omgeving, het weer, het werk in de moestuin, de weekeinden in zijn jeugd bij zijn grootouders en het verdriet om het verliezen van zijn vriend, die hem vertelde dat zijn aanwezigheid hem verstikte.
Zijn vertelstijl is soms staccato maar altijd beeldende, zoals op de eerste pagina: 'de geluiden van de avondschemering, de vogels terwijl ze op hun tak neerstrijken, het geschreeuw van de papegaaien, het gekrijs van de jonge chipmango's, het klapperen van de vleugels van de duiven. Even later, ineens, rust en stilte.'
Hoe verder het boek vordert hoe meer hij weer greep op zijn leven krijgt. Hij ontmoet enkele mensen en ook het schrijven, hij is schrijver van beroep, komt langzaam op gang en hij begint steeds meer zicht te krijgen op welke planten hij wanneer en waar moet planten. Sommige doen het gewoon niet op de droge pampa. Daarnaast heeft hij het ook niet getroffen met het seizoen, de herfst is uitzonderlijk nat, veel planten verzuipen en komen gewoon niet op.
Een boek voor slowreading met schitterende natuurbeschrijvingen.
1
Reageer op deze recensie