Lezersrecensie
Onroerend verhaal over Tibetaanse vluchtelingen
Tsering Yangzom Lama heeft met haar debuutroman 'Onze bergen raken de hemel', een prachtig boek geschreven. Het strekt zich uit over vele tientallen jaren van de vlucht van de Tibetanen uit hun land na de invasie door de Chinezen tot 2012. Het verhaalt van de zusjes Lhamo en Tenkyi, die na een tocht vol ontberingen als kinderen aankomen in Nepal, in een vluchtelingenkamp. Hun ouders komen om tijdens die vlucht. Vooral hun moeder was als orakel gezocht door de Chinezen.
Beide kinderen worstelen hun hele leven met die vlucht en en herverlangen naar hun land. Tenkyi verlaat het kamp om in Delhi te studeren en komt uiteindelijk in Canada terecht, waar ze hotels en huizen schoonmaakt. Haar leven is niet wat ze zich gewenst had, de vlucht en het verlangen naar Tibet en vooral haar moeder blijven haar achtervolgen. Lahmo blijft als souvenirverkoopster achter in het kamp en zorgt voor haar oom. Ze trouwt met een man die alcoholist blijkt te zijn en al gauw zijn eigen leven leidt. Hij was niet haar grote liefde dat was Samphel, die echter een relatie met haar niet aandurft maar wel de vader is van haar kind Dolma, die ook naar Canada verhuist
Een belangrijke rol in het verhaal speelt de naamloze heilige, die steeds weer bij de familie opduikt. Zowel Lahmo als Dolam ontvreemden het beeldje, terwijl de rechtmatige eigenaar Samphel het verpatst aan een rijke Canadese familie, van wie Dolma het uit de kluis steelt en zo niet kiest voor een academische loopbaan maar voor haar familie.
Trsering Lama geeft met dit boek een indringend beeld van hoe het is om vluchteling te zijn, hoe je in een vreemd land de gewoontes en gebruiken van je voorvaderen probeert voort te zetten en hoe je blijft verlangen naar je land. Dit verlangen komt in extremo tot uitdrukking in de reis die Dolma en Samphel maken om de as van Lahmo te vertstrooien in het verboden land Tibet. De beschrijving van het landschap en het gevoel nergens thuis te horen is adembenemend.
Een nieuw zo bekend boek dat grotere bekendheid verdient
Beide kinderen worstelen hun hele leven met die vlucht en en herverlangen naar hun land. Tenkyi verlaat het kamp om in Delhi te studeren en komt uiteindelijk in Canada terecht, waar ze hotels en huizen schoonmaakt. Haar leven is niet wat ze zich gewenst had, de vlucht en het verlangen naar Tibet en vooral haar moeder blijven haar achtervolgen. Lahmo blijft als souvenirverkoopster achter in het kamp en zorgt voor haar oom. Ze trouwt met een man die alcoholist blijkt te zijn en al gauw zijn eigen leven leidt. Hij was niet haar grote liefde dat was Samphel, die echter een relatie met haar niet aandurft maar wel de vader is van haar kind Dolma, die ook naar Canada verhuist
Een belangrijke rol in het verhaal speelt de naamloze heilige, die steeds weer bij de familie opduikt. Zowel Lahmo als Dolam ontvreemden het beeldje, terwijl de rechtmatige eigenaar Samphel het verpatst aan een rijke Canadese familie, van wie Dolma het uit de kluis steelt en zo niet kiest voor een academische loopbaan maar voor haar familie.
Trsering Lama geeft met dit boek een indringend beeld van hoe het is om vluchteling te zijn, hoe je in een vreemd land de gewoontes en gebruiken van je voorvaderen probeert voort te zetten en hoe je blijft verlangen naar je land. Dit verlangen komt in extremo tot uitdrukking in de reis die Dolma en Samphel maken om de as van Lahmo te vertstrooien in het verboden land Tibet. De beschrijving van het landschap en het gevoel nergens thuis te horen is adembenemend.
Een nieuw zo bekend boek dat grotere bekendheid verdient
1
Reageer op deze recensie