Onopgetekende levens komen tot leven

De schrijfstijl van Elizabeth Stout is eenvoudig en intiem. Het lijkt of de verteller bij jou in de kamer zit. Maar vergis je niet, onder de simpele beschrijvingen gaat een diepere laag schuil. De laag van hoe mensen hun leven leven, en waarom ze bepaalde dingen doen of juist nalaten. Lucie Barton en Olive Kitteridge, hoofdpersonen uit eerdere boeken van Strout, ontmoeten elkaar in dit boek, dat zich afspeelt in Maine. Zij vertellen elkaar verhalen, verhalen van mensen wiens leven niet wordt opgetekend, maar die wel het een en ander hebben meegemaakt en toch doorgaan met hun leven.
In dit boek van Elizabeth Strout staat Bob Burgess centraal. Hij is een gepensioneerde advocaat, die zoals Lucie Barton zegt een zondeneter is, dat hij de zonde van andere mensen op zich neemt. Stukjes bij beetje leer je hem beter kennen. Zo neemt hij de weinig wereldwijze Matthew onder zijn hoede, wiens advocaat hij wordt als de moeder van Matthew verdwijnt. Deze zaak houdt de spanning in het boek.
Een ander thema is de vriendschap/ liefde tussen Lucie en Bob, Zij wandelen elke week. Ze begrijpen elkaar en voelen zich tot elkaar aangetrokken. Maar liefde kent zoveel vormen, maar het is altijd liefde.
Het mooie van dit boek is dat Strout met weinig woorden niet alleen een landschap en het weer beschrijft, maar ook karakters tot leven brengt.