Ontroerend

Via de auteur Carolus Spitsbaard ontving ik het boek Oma’s die katten eten voor een recensie. Het is het debuut en Carolus (Karel in het boek) verteld hierin zijn eigen verhaal. Bij het zien van het boek werd ik niet echt heel warm. Vond de cover meer lijken op een rouwkaart en de titel vond ik wat vreemd. Na het lezen van het boek word alles je duidelijk.

In Oma’s die katten eten lees je het aangrijpende verhaal van Karel, opgegroeid in armoede. Fraude , verslavingen en geweld lijken normaal . Niets wordt Karel gespaard.

Ik was diep onder de indruk van de intensiteit van het verhaal en de personages. Niet alleen Karel komt aan het woord maar ook bv zijn vader, moeder en oma. Van kinds af aan krijgt Karel te maken met huishoudelijk geweld en alcoholmisbruik. Fraude plegen lijkt normaal en Het gezin verhuist vaak naar een andere woning. Moeder vind telkens een ander kraakpand waar ze verblijven.,

Met verbazing lees ik het verhaal. Wel moest ik wat wennen aan de hoofdstukken die door elkaar liepen. Af en toe gebruikt Spitsbaard wat humor wat het lezen prettig maakt. Het is dan ook niet alleen maar kommer en kwel,. Het is heel puur en recht uit het hart geschreven . Heel mooi om te lezen dat Karel het zelf anders wil en er alles aan doet om dit ook te bereiken.

Een ontroerend verhaal met thema’s zoals armoede, fraude en verslavingen. Ik heb met plezier het verhaal gelezen en beoordeel het met 4 sterren