Een boek over liefde, rouw en schuldgevoel met een whodunnit randje

Het boek is al prachtig om te zien. Een mooie turquoise kleur met reliëf waardoor de kringen in het water gaan leven en de kaft voelt zacht. De omslag van het boek loopt in de binnenflappen door. Maar genoeg over het uiterlijk: hoe is het verhaal!?

Beth en haar man hebben samen een schapenboerderij in het Engelse Dorset Het is eind jaren zestig en ze leven een rustig leven totdat opeens Gabriel Wolfe voor Beths neus staat. Deze upperclass jongen en zij hebben een intense zomer beleefd toen ze 17 jaar was. Gabriels zoon Leo herinnert Beth aan de zoon die Frank en zij een paar jaar eerder verloren. De levens van Gabriel en Beth raken steeds meer met elkaar verweven en dat zorgt voor spanning die zover oploopt dat het leidt tot moord.
Het duurt even voordat je in het verhaal zit, omdat het wordt verteld in verschillende verhaallijnen. Het heden, vroeger en de rechtszaak, maar ook vanuit Beth en de derde persoon. Maar uiteindelijk valt het allemaal samen en blijkt het heel goed in elkaar te zitten.

De personages worden goed uitgewerkt, je krijgt inzicht in de ingewikkelde onderlinge relaties en laten je de situaties van alle kanten bekijken. Je hebt begrip en onbegrip bij de beslissingen van de mensen en ze maken steeds meer verschillende emoties bij je los. Hierdoor stap je ook wat sneller heen over de clichés die hier en daar in het boek zitten. Het is een verhaal over liefde in alle vormen en wat rouw en schuldgevoel met je kan doen. Tel daarbij de sluimerende spanning in het verhaal op, want je wil weten wat er precies gebeurd is. Dan word je ook verrast met een paar plottwists aan het einde en je weet zeker dat je een goed boek hebt gelezen dat nog wel even in je hoofd blijft na sudderen.