3,5 voor De Biograaf

De Vlaamse Darline Degheldere(1963) is fulltime werkzaam in de financiële wereld en is in 2018 begonnen met het schrijven van een boek. Ze deed tweemaal mee aan de wedstrijd ‘Fintro Prijs Spannend Boek’. De biograaf is haar derde boek; eerder verschenen van haar hand Het herschreven verleden en De Vijfde Kamer.

Alex Haentjes wordt aangehouden als bij een verkeerscontrole blijkt dat het dode lichaam van een jonge vrouw in zijn kofferbak ligt. De politie probeert erachter te komen of dit de enige moord is die Haentjes heeft gepleegd. Of heeft hij er meer op zijn geweten? De politie wil hem aan de tand voelen over diverse cold cases, maar Alex wil niet met hen praten. De enige aan wie hij zijn verhaal wil vertellen is een biograaf en hij weet al wie hij daarvoor wil hebben: Bernard De Paepe. Deze auteur heeft in het verleden diverse biografieën geschreven, maar in de laatste jaren heeft hij niet veel letters aan het papier toevertrouwd. Hij staat niet te springen om deze opdracht aan te pakken.

De cover laat twee mannen zien, gezeten aan een tafel in de gevangenis. Dit zijn de twee personen die een hoofdrol spelen in dit boek: de moordverdachte Alex Haentjes en de biograaf Bernard De Paepe. Daarnaast heeft rechercheur in spe Jazzlin Brown een grote bijrol. De korte hoofdstukken worden vanuit de derde persoon verteld, maar op zo’n manier dat het niet lijkt op de alwetende verteller. Je ‘zweeft’ niet boven de personages, maar hebt het idee dat je je tussen de personages bevindt, als je er zelf aanwezig bent. Je zit in de verhoorkamer, in de woonkamer bij Bernard of in de kroeg met Jazzlin.

Doordat de meeste scènes plaatsvinden in de verhoorkamer en ook regelmatig in de schamel ingerichte woning van Bernard heeft het een beklemmende sfeer. De personages worden redelijk goed uitgewerkt. Doordat je steeds meer weet van hun jeugd en persoonlijkheid leer je ze kennen Daarnaast zijn er cursief gedrukte hoofdstukken van een nog onbekend personage dat opduikt. Omdat dit in de ik-vorm is geschreven, kruip je in de gedachten en herinneringen van deze persoon.

Alex heeft een hoog IQ en is erg geslepen. Langzaam geeft hij steeds meer informatie prijs in het interview tussen Alex en Bernard. Al is het niet altijd duidelijke informatie die hij verstrekt en lijkt het niet bruikbaar of zelfs onzin. In ruil voor de antwoorden die Alex geeft, wil hij informatie van Bernard. Op een gegeven moment vraag je je af wie wie ondervraagt en wat de reden daarvan is. Langzaam wordt steeds meer duidelijk.

Degheldere heeft een vlotte schrijfstijl en maakt weinig gebruik van typische Vlaamse woorden. Dat klinkt misschien raar, maar als Nederlandse kom je in boeken van Vlaamse auteurs soms woorden tegen die je niet kent (dat zal ongetwijfeld andersom eender zijn). De spanning in deze psychologische thriller is goed aanwezig; je wil weten wat er precies aan de hand is. Evenals de bijzondere invalshoek waaruit het verhaal is geschreven. Geen bloederige taferelen of je zenuwen die met je aan de haal gaan, maar een biograaf die, in opdracht van de politie, erachter moet komen wat er gebeurd is. En zoals het een goede thriller betaamt, zaten er aan het einde nog twists.

Helaas was het voor mij ruim voor het einde van het boek al duidelijk welke kant het opging; misschien lees ik te veel thrillers. Vanwege het feit dat het einde voor de meeste doorgewinterde thrillerfans geen verrassingen had, waardeer ik De biograaf met 3,5 sterren.