Magdalena's rol bij het Leids Ontzet

In het najaar van 1574 zucht Leiden nog steeds onder het beleg van de Spaanse bezetter en het staat er slecht voor. De inwoners lijden honger en de pest waart er rond. De watergeuzen zijn onderweg, maar zijn ze op tijd om de stad te redden? Indien de stad zich overgeeft, is het over voor de Prins van Oranje. Iedereen weet hoe het afloopt, want dit jaar viert Leiden 450 jaar Leids Ontzet, maar de rol die Magdalena Moons hierin speelde is niet alom bekend.

Matthias Rozemond (Voorburg, 1962) weet vanaf zijn jonge tienerjaren al dat hij schrijver wil worden. Via het schrijven van gedichten en toneelstukken richt hij zich pas op zijn tweeënveertigste op het schrijven van romans. Hij is het meest bekend van historische romans over diverse Nederlandse schilders en twee boeken over het leven van Amalia van Solms. Magdalena, met als subtitel historische roman over de uitzonderlijke vrouw die Leiden redde, is zijn nieuwste roman. Qua uiterlijk past het boek mooi bij zijn andere historische boeken.

Het verhaal wordt verteld vanuit Magdalena (Magda voor vrienden en familie) in de ik-vorm en begint met een proloog in de gevangenis. Haar enige gezelschap zijn twee muizen die door haar Filips en Oranje worden genoemd, naar de mannen door wiens onmin zij gevangen zit. Hierdoor wordt je interesse gewekt en wil je weten waardoor ze daar beland is. De in Den Haag woonachtige Magdalena en haar Antwerpse moeder zijn katholiek en voor de Spaanse koning Filips. Haar broers Pieter en Willem, deze laatste is burgemeester van Den Haag, zijn protestants en dus loyaal aan de Prins van Oranje. Dit is ook de reden dat beide broers zijn gevlucht toen de Spanjaarden in Den Haag aan kwamen.

Het boek bevat meerdere delen die de naam hebben van de personen zoals Valdèz en Willem waarbij in de tijd heen en weer wordt gesprongen. De schrijfstijl van Rozemond is toegankelijk en neemt je mee naar de 16e eeuw. Hij weet goed de sfeer van deze periode weer te geven door het beschrijven van de omgeving, de kleding en het eten. De verschillen tussen de Spanjaarden (met als scheldnaam Spekken) en de Nederlandse bevolking wordt daardoor goed duidelijk. Waar Magdalena in het begin Valdèz als een interessant en leuk verzetje ziet, is het eigenlijk een liefdesverhaal. Al wordt de liefde op de proef gesteld doordat Magdalena wordt beschuldigd van spionage en ze ook nog eens loyaal is aan haar broers die trouw zijn aan de Republiek.

Mijn verwachtingen van het boek klopten helaas niet. Persoonlijk had ik verwacht dat het meer over het beleg van Leiden ging en het uiteindelijke Ontzet. Graag had ik meer gelezen over de omstandigheden in het bezette Leiden waarbij de inwoners leden onder de honger en pest. En de strijd van de Geuzen om Nederland te bevrijden van de Spaanse bezetting. Maar ja, dat kan ik de auteur niet aanrekenen. Daarnaast vond ik Magdalena geen leuk personage, omdat ik mij niet kon vinden in de keuzes die ze maakte en de wijze waarop ze met de situatie omging. Ook al is het geschiedschrijving, mij lijkt de wijze waarop ze Leiden gered heeft vergezocht. Het is fijn dat Rozemond in het nawoord nog aan geeft hoe het verder is gegaan met Magdalena en Valdèz. Mijn waardering voor Magdalena is 3 sterren.