Uniek en prachtig boek

In het dankwoord staat: "Wat een bijzonder bezit, zo'n uitvoerige briefwisseling, die een persoonlijk verhaal vertelt uit de meest gruwelijke periode van onze geschiedenis".
Het is inderdaad heel bijzonder en door deze brieven in combinatie met het levensverhaal van Ilse en alle andere mensen die in dit boek voorkomen is het een boek geworden dat je diep zal raken. Ook wordt er veel achtergrond informatie gegeven en feiten die op de momenten van de lange briefwisseling plaatsvonden buiten de boerderij en later het kamp waar Erco zat. Deze waardevolle informatie maakt dit ontroerende maar prachtige boek helemaal af voor de lezer.

"Het verhaal van een ontluikende liefde die niet mocht bestaan
Toen Ilse Birnbaum in 1946 in Haifa van de boot stapte bezat ze niet veel meer dan een stapeltje brieven, geschreven door haar geliefde Erco, die in 1944 in Auschwitz was vermoord.
Dit boek bevat die brieven.
Chaja (de dochter van Ilse) besloot pas in 2020 de brieven te lezen. Toen ontdekte ze het geheim van haar moeder. In het gezin waarin ze opgroeide kreeg altijd het lijden van haar vader, die vele kampen, waaronder Auschwitz, had overleefd, alle aandacht. Over het oorlogstrauma van haar moeder werd nooit gesproken."

De brieven die Erco aan Ilse schrijft zijn heel uitgebreid en daardoor lijkt het een verhaal tijdens het lezen maar omdat je weet dat het echt gebeurd is voel je dit diep van binnen. Ik heb nog nooit zoiets speciaals gelezen en ik zal dit boek nooit vergeten.

Het is ontroerend om te lezen hoe optimistisch Erco en alle mensen die in zijn brieven en in het leven van Ilse voorkomen zijn. De brieven starten als Erco op een boederij gaat werken als voorbereiding op zijn emigratie naar Israel. We volgen zijn dagelijkse leven in de brieven, leren zo ook de mensen om hem heen kennen en ik kon niet stoppen met lezen. De liefde tussen Erco en Ilse en de hoop en wanhoop die zij ervaren is voelbaar voor de lezer.
Als zijn groep eenmaal in 1942 naar Westerbork gestuurd wordt worden de brieven ook heftiger. Maar wat mij zo raakte is de zorg voor elkaar, het blijven denken dat alles wel goed komt niet wetende wat wij nu weten. Vluchten was een optie maar de Duitsers maken duidelijk dat voor iedereen die vluchtte tien van zijn naasten op het volgende transport gezet zouden worden.

Ook voor de trauma's na de oorlog is veel aandacht. "Fysiek hebben ze de Holocaust overleefd, mentaal was het nog niet zover."
Dit wordt pijnlijk duidelijk als we verder lezen over hoe het Ilse en de anderen vergaan is na de Holocaust.

Wat een uniek en prachtig boek! Dit boek is samen met het achterhuis van Anne Frank een van de mooiste en ontroerendste die ik ooit las en door iedereen gelezen zou moeten worden. Het zal je diep raken maar ook je hart verwarmen als je alle mensen die in de brieven van Erco voorkomen in je hart sluit.

Dit jaar vieren we 80 jaar bevrijding en dit is een perfect boek om te lezen in aanloop naar deze dag.
We moeten deze verhalen blijven vertellen en lezen.
Ik heb heel wat tranen gelaten maar ook vaak een glimlach tijdens de tranen op mijn gezicht gehad omdat de lichtpuntjes die mensen kunnen zien in een tijd van horror inspirerend zijn.