De kracht van muziek

Dankzij een wedstrijd op de facebook pagina "Best of Romance" kreeg ik van de Meulenhoff Boekerij een ongecorrigeerd leesexemplaar.
De auteur Antonio Iturbe werd op 7 maart 1967 te Zaragoza geboren en is naast journalist, schrijver, directeur van het culturele tijdschrift Librujula en medewerker van het Spaanse tijdschrift La Vanguardia. Hij won in 2017 de Biblioteca Breve prijs.
Hij schreef het boek De bibliothecaresse van Auschwitz gebaseerd op gesprekken met Dita Dorachova, overleefster van het kamp. Voor zijn nieuwste boek keert hij naar zijn thuisland.
De cover is een muziekdoos met klarinet en een verfrommeld muziekpapier, de kleuren gaan van donkergeel naar bruin en zelfs de titel komt hierdoor niet opvallend naar voor.
De hoofdrolspeler Mariano, kleermaker en klarinettist verhuist in de winter van 1930 samen met zijn vrouw Joaquina naar Casetas een deelgemeente van de stad Zaragoza. Hij werd gevraagd als dirigent van de plaatselijke harmonie maar de bewoners laten de nieuwkomers links liggen. Geen werk als kleermaker en de eerste bijeenkomst van de landarbeiders die nog nooit een muziekinstrument van dichtbij bekeken hebben, doen hem vlug beseffen dat het een uitdaging zal worden. Zijn passie voor de muziek probeert hij met hen op een grappige en eenvoudige manier te delen. Hij geeft niet op ondanks meerdere pogingen van de plaatselijke genezer of de heks om hem het dorp uit te drijven. De aanloop naar de Spaanse burgeroorlog beleven we ook vanuit dit kleine dorpje en sporadisch ontvangen ze berichten vanuit de grote stad.
De originele Spaanse titel "Musica en la oscuridad" letterlijk vertaald "Muziek in het donker" vind ik niet zo sterk als de Nederlandse vertaling "Klank van verzet". Men kan deze titel dubbelzinnig opvatten, enerzijds verwijzing naar de muziek de rode draad in dit boek en anderzijds verzet tegen iets nieuws start van de harmonie onder de nieuwe dirigent maar ook tegen hun huidige levensstandaard.
Meerdere thema's worden door de auteur belicht : armoede, onderdrukking, geen recht van meningsuiting, magie en kruidengeneeskunde.
De stijl is zeer filmisch en gedetailleerd alsof men in dezelfde ruimte met de muzikanten zwoegt bij de opstart van de harmonie. De taal van muziek is universeel en de auteur slaagt erin ook een vleugje humor in het verhaal te krijgen. Als lezer krijgt men een mooi beeld over de aanloop naar de Spaanse burgeroorlog. Het volk mort omdat het onderdrukt wordt, geen mening mag uiten. Vrouwen mogen niet werken, zelfs niet een instrument bespelen.
Er is geen onderverdeling in hoofdstukken wat soms verwarrend overkomt.
De epiloog is een heel verrassend toemaatje en kon ik zeker appreciëren.