Lezersrecensie
filosofisch verhaal
Frankusstein, een liefdesverhaal, speelt zich af in twee tijden. In 1816 vertelt Mary Shelley haar verhaal. Zij leeft samen met haar man en dichter Shelley, de dichter Byron, een lijfarts van Byron en haar stiefzus Claire in Genève. Er wordt veel gepraat en gefilosofeerd over het leven, de dood en de ziel. Tijdens een meerdaagse regenbui dagen ze elkaar uit om een verhaal over het bovennatuurlijke te verzinnen. Mary Shelley verzint dan Victor Frankenstein, de man die een monster schiep. Het boek Frankenstein is uitgegeven in 1818, maar je hoeft het niet gelezen te hebben om het verhaal te begrijpen.
In het heden vertelt Ry Shelley het verhaal. Ry is geboren als Mary en is transgender en arts. Ry ontmoet Claire op een techbeurs, waar hij naar een lezing van Victor Stein gaat. Victor Stein heeft de duidelijke mening dat het einde van de mens in zicht is. KI (kunstmatige intelligentie) is de toekomst. Victor gelooft dat het brein van de mens de nieuwe standaard gaat worden, maar daarvoor moet het brein losgekoppeld worden van het lichaam en worden geüpload. Ry en Victor krijgen een verhouding. De één arts die gelooft in het biologische, de ander gelooft dat het menselijk ras stopt te bestaan.
Winterson probeert door de personages in het heden en verleden dezelfde namen te geven een koppeling te maken en de verhalen samen te smeden. Het enige wat de twee tijden verbindt zijn de filosofische vragen. Het hele boek is één filosofisch vraagstuk. Wat is de dood? Wanneer ben je dood? Wat gebeurt er met je ziel?
Het boek wordt aangeprezen als een liefdesverhaal. De liefde zoals we er in het dagelijks leven over hebben vind je hier niet. Ja, er komt wat seks in voor, maar liefde, nee. Daarvoor hebben de personages te weinig emotie en gevoelens. Liefde voor het leven, voor de filosofie, die vind je wel hier.
Winterson probeert af en toe humoristisch te zijn, maar dat komt niet echt goed uit de verf. Zo staan er aantekeningen van de auteur met hoofdletters: "Dit is de diepzinnigste opmerking die Claire ooit heeft gemaakt." Van deze humor moet je houden.
Het KI-vraagstuk is een belangrijk onderwerp in deze tijd. Winterson geeft in het kort een geschiedenisles over KI. Ze heeft het onder andere over cryonisme en het bedrijf Alcor, wat echt bestaat. Tijdens een gesprek tussen de personages gaat het vooral over het idee van Victor Stein. Hoe leef je en leef je wel als je geen lichaam meer hebt? Hoe ziet je leven er dan uit? Wat doe je dan met je leven? De gevolgen voor de mensheid en hoe ver we nu moeten gaan met KI komt bijna niet te sprake.
Het verhaal had zoveel goede onderwerpen, KI, liefde, transgender, maar het blijft oppervlakkig, de gevoelens van de personages zijn saai en met weinig emotie.
Is het dan helemaal niets? Nee hoor. Wil je meer weten over KI en de gevaren voor de mens of hou je van uitgewerkte personages, pak dan een ander boek.
Hou je van filosofie en veel beeldspraak, lees dan dit boek en geniet ervan.
In het heden vertelt Ry Shelley het verhaal. Ry is geboren als Mary en is transgender en arts. Ry ontmoet Claire op een techbeurs, waar hij naar een lezing van Victor Stein gaat. Victor Stein heeft de duidelijke mening dat het einde van de mens in zicht is. KI (kunstmatige intelligentie) is de toekomst. Victor gelooft dat het brein van de mens de nieuwe standaard gaat worden, maar daarvoor moet het brein losgekoppeld worden van het lichaam en worden geüpload. Ry en Victor krijgen een verhouding. De één arts die gelooft in het biologische, de ander gelooft dat het menselijk ras stopt te bestaan.
Winterson probeert door de personages in het heden en verleden dezelfde namen te geven een koppeling te maken en de verhalen samen te smeden. Het enige wat de twee tijden verbindt zijn de filosofische vragen. Het hele boek is één filosofisch vraagstuk. Wat is de dood? Wanneer ben je dood? Wat gebeurt er met je ziel?
Het boek wordt aangeprezen als een liefdesverhaal. De liefde zoals we er in het dagelijks leven over hebben vind je hier niet. Ja, er komt wat seks in voor, maar liefde, nee. Daarvoor hebben de personages te weinig emotie en gevoelens. Liefde voor het leven, voor de filosofie, die vind je wel hier.
Winterson probeert af en toe humoristisch te zijn, maar dat komt niet echt goed uit de verf. Zo staan er aantekeningen van de auteur met hoofdletters: "Dit is de diepzinnigste opmerking die Claire ooit heeft gemaakt." Van deze humor moet je houden.
Het KI-vraagstuk is een belangrijk onderwerp in deze tijd. Winterson geeft in het kort een geschiedenisles over KI. Ze heeft het onder andere over cryonisme en het bedrijf Alcor, wat echt bestaat. Tijdens een gesprek tussen de personages gaat het vooral over het idee van Victor Stein. Hoe leef je en leef je wel als je geen lichaam meer hebt? Hoe ziet je leven er dan uit? Wat doe je dan met je leven? De gevolgen voor de mensheid en hoe ver we nu moeten gaan met KI komt bijna niet te sprake.
Het verhaal had zoveel goede onderwerpen, KI, liefde, transgender, maar het blijft oppervlakkig, de gevoelens van de personages zijn saai en met weinig emotie.
Is het dan helemaal niets? Nee hoor. Wil je meer weten over KI en de gevaren voor de mens of hou je van uitgewerkte personages, pak dan een ander boek.
Hou je van filosofie en veel beeldspraak, lees dan dit boek en geniet ervan.
1
Reageer op deze recensie