De echo's blijven

Het kostte me wat moeite om in het verhaal te komen, het kwam naar mijn idee wat traag op gang. Maar het is zonder meer de moeite waard gebleken om door te lezen!

Het verhaal in een notendop: Herman, een Nederlander met een aanvankelijk wat onduidelijk verleden, komt na lange tocht in Spanje aan en bouwt daar een nieuw leven op. Vanaf het begin is duidelijk dat hij een getroebleerde jeugd achter de rug heeft, en getraumatiseerd uit de Eerste Wereldoorlog is gekomen. Gaandeweg wordt meer over zijn verleden prijsgegeven.

Dat Mark Stokmans in zijn jeugd veel tijd in Zuid-Spanje heeft doorgebracht, is goed te merken. De omgeving, de natuur, de zee en het onderwaterleven zijn heel beeldend omschreven. Tijdens het lezen voel je de hitte en proef je het stof. Ook de Spaanse sfeer en cultuur komen levensecht over. De geschiedenis van Spanje in de eerste helft van de vorige eeuw wordt op een mooie manier met het persoonlijke verhaal van de hoofdpersoon verweven.

Het verhaal wordt afgewisseld met fragmenten uit het dagboek van Herman. De fragmenten komen hier en daar wat gekunsteld over. Maar door deze wisseling van vertelperspectief komt de hoofdpersoon wel mooi uit de verf. Zijn eenzaamheid en worstelingen zijn goed invoelbaar beschreven.

Al met al een fijn leesbaar boek met regelmatig goed getroffen beeldspraak. ‘Een kudde die als een bruidsjurk over de heupen van de berg waaiert’.

Het is een boek over schuld en over eenzaamheid. Een boek over een land waarin de gevolgen van drie oorlogen nog lang blijven na-echoën:

“ De huizen in het dorp zijn leger, stemmen verstomd, voor altijd. Maar de echo’s blijven, van wat zij deden, van hun slachtoffers voordat zij het zelf werden. Niets wordt vergeten.”