Lezersrecensie
Schrikbarend actueel
Robert Penn Warren (1905 - 1989) was dichter, schrijver, literatuurcriticus en docent.
All the King’s men verscheen in 1946. Het werd bekroond met de Pulitzerprijs in 1947. Penn Warren herzag het boek in 1974 en het werd meermaals verfilmd, onder meer in 2006.
De Nederlandse vertaling (2008) is van Gerda Baardman, Lidwien Bieleman en Kitty Pouwels.
All the King’s men speelt zich af in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, in de jaren dertig. Het is een fictief verhaal, maar gebaseerd op de carrière van senator Huey Long uit Louisiana.
Het verhaal wordt verteld door en vanuit het perspectief van Jack Burden. Als historicus en journalist/columnist volgt hij de politiek.
Willie Stark is een boerenzoon die met mooie idealen in de politiek gaat. Door schade en schande leert hij dat het politieke bedrijf niet alleen mooi en zuiver is. Als gouverneur doet Stark wat hij de kiezer heeft beloofd: hij bouwt scholen, verbetert wegen, zet zich in voor de volksgezondheid, verhoogt de mijnbouwbelasting, de pacht van staatsgrond en de inkomstenbelasting. Hij spreekt zijn achterban aan in eigen taal, als rednecks, sukkels en boerenkinkels. Tegelijkertijd bindt hij mensen aan zich die hem iets verschuldigd zijn en verzamelt hij informatie waarmee hij mensen onder druk kan zetten, intimideren of chanteren. De wet loopt altijd achter op de realiteit, zoals een broek die niet meegroeit, is zijn standpunt.
Als Jack Burden na onenigheid met zijn redacteur ontslag neemt, biedt Stark hem een baan als zijn adviseur en rechterhand. Burden observeert en analyseert. Maar als hij de opdracht krijgt de gangen na te gaan van de vooraanstaande rechter Irwin, die openlijk zijn steun betuigt aan de tegenkandidaat, komt hij in gewetensnood.
Penn Warren weet het persoonlijke verhaal van Jack Burden - een getroebleerde jeugd, een mislukt huwelijk, moeite met vriendschappen brengen hem uiteindelijk tot het nodige zelfinzicht en filosofische gedachten - moeiteloos te vervlechten met een spannend verhaal over politiek. Met thema’s als ambitie, vriendschap, hechting, macht en verraad.
De uitgebreide beschrijvingen, soms poëtisch, soms filmisch, laten de lezer de verzengende hitte op de stoffige wegen voelen, de bedompte inrichting van een oud huis ruiken en maken emoties invoelbaar. Gek genoeg werkt de repetitie van sommige beschrijvingen versterkend. Vergelijking is een stijlfiguur die Penn Warren veel toepast.
“Hij liet de zin gewoon in de lucht hangen en langzaam draaien als een stuk gerafeld touw, en keek me aan …”
“Iets in wat ze zei stoorde me … als een kriebel die je overvalt als je je handen vol hebt en niet kunt krabben.”
All the King’s men is zowel een psychologische roman als een politieke thriller. De politieke intriges zijn schrikbarend actueel, inclusief het (laten) ophitsen van de meute om naar het parlementsgebouw te trekken en de eisen kenbaar te maken of seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Het begin maakt een wat chaotische indruk, waarin snel wordt geschakeld tussen verschillende perioden in de politieke carrière van Willie Stark. Maar als Jack Burden eenmaal op zijn praatstoel zit … een aanrader!
All the King’s men verscheen in 1946. Het werd bekroond met de Pulitzerprijs in 1947. Penn Warren herzag het boek in 1974 en het werd meermaals verfilmd, onder meer in 2006.
De Nederlandse vertaling (2008) is van Gerda Baardman, Lidwien Bieleman en Kitty Pouwels.
All the King’s men speelt zich af in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, in de jaren dertig. Het is een fictief verhaal, maar gebaseerd op de carrière van senator Huey Long uit Louisiana.
Het verhaal wordt verteld door en vanuit het perspectief van Jack Burden. Als historicus en journalist/columnist volgt hij de politiek.
Willie Stark is een boerenzoon die met mooie idealen in de politiek gaat. Door schade en schande leert hij dat het politieke bedrijf niet alleen mooi en zuiver is. Als gouverneur doet Stark wat hij de kiezer heeft beloofd: hij bouwt scholen, verbetert wegen, zet zich in voor de volksgezondheid, verhoogt de mijnbouwbelasting, de pacht van staatsgrond en de inkomstenbelasting. Hij spreekt zijn achterban aan in eigen taal, als rednecks, sukkels en boerenkinkels. Tegelijkertijd bindt hij mensen aan zich die hem iets verschuldigd zijn en verzamelt hij informatie waarmee hij mensen onder druk kan zetten, intimideren of chanteren. De wet loopt altijd achter op de realiteit, zoals een broek die niet meegroeit, is zijn standpunt.
Als Jack Burden na onenigheid met zijn redacteur ontslag neemt, biedt Stark hem een baan als zijn adviseur en rechterhand. Burden observeert en analyseert. Maar als hij de opdracht krijgt de gangen na te gaan van de vooraanstaande rechter Irwin, die openlijk zijn steun betuigt aan de tegenkandidaat, komt hij in gewetensnood.
Penn Warren weet het persoonlijke verhaal van Jack Burden - een getroebleerde jeugd, een mislukt huwelijk, moeite met vriendschappen brengen hem uiteindelijk tot het nodige zelfinzicht en filosofische gedachten - moeiteloos te vervlechten met een spannend verhaal over politiek. Met thema’s als ambitie, vriendschap, hechting, macht en verraad.
De uitgebreide beschrijvingen, soms poëtisch, soms filmisch, laten de lezer de verzengende hitte op de stoffige wegen voelen, de bedompte inrichting van een oud huis ruiken en maken emoties invoelbaar. Gek genoeg werkt de repetitie van sommige beschrijvingen versterkend. Vergelijking is een stijlfiguur die Penn Warren veel toepast.
“Hij liet de zin gewoon in de lucht hangen en langzaam draaien als een stuk gerafeld touw, en keek me aan …”
“Iets in wat ze zei stoorde me … als een kriebel die je overvalt als je je handen vol hebt en niet kunt krabben.”
All the King’s men is zowel een psychologische roman als een politieke thriller. De politieke intriges zijn schrikbarend actueel, inclusief het (laten) ophitsen van de meute om naar het parlementsgebouw te trekken en de eisen kenbaar te maken of seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Het begin maakt een wat chaotische indruk, waarin snel wordt geschakeld tussen verschillende perioden in de politieke carrière van Willie Stark. Maar als Jack Burden eenmaal op zijn praatstoel zit … een aanrader!
1
Reageer op deze recensie
