Lezersrecensie
Tegen de stroom in
Jo van Gogh is de vrouw van Theo. Theo werkt bij een kunsthandelaar in Parijs. Van zijn inkomen onderhoudt hij niet alleen zijn eigen gezin, maar ook zijn broer Vincent. In ruil daarvoor geeft Vincent hem zijn schilderijen. Kort na Vincent overlijdt Theo. Jo is dan 27. Ze blijft achter met een zoontje en honderden schilderijen. Zij wijdt haar verdere leven eraan het werk van haar zwager, zijn artistieke intensiteit, zijn radicale aanpak, zijn worsteling zichzelf uit te wissen, zichtbaar en begrijpelijk te maken voor een breed publiek.
Als haar vader het gezin verlaat om in Italië inspiratie op te doen voor een tweede boek, na een succesvol debuut, trekken Gina en haar zusje met hun moeder in bij hun oma.
Gina loopt nergens warm voor. Haar dagen zijn vooral gevuld met mooi en charmant zijn en verplichtingen op afstand te houden. Als ze voor haar studie kunstgeschiedenis een essay moet schrijven, zoekt ze daarvoor de rust van het Italiaanse dorp van haar vader.
Voor het essay stelt Gina zich de vraag hoe de berooide en geesteszieke Vincent van Gogh wereldberoemd heeft kunnen worden. Ze stuit ze op diens schoonzuster, Jo van Gogh-Bonger. Naarmate ze zich meer in het leven van Jo verdiept, neemt Jo steeds meer bezit van haar.
Waar haar vader vastloopt in zijn ambities als schrijver, schrijft Gina in no time een roman over liefde, kunst en drijfveren.
In Vincent van Gogh ontvlamde een scheppingsdrift die hem noodlottig werd. Zoals eind negentiende eeuw jaar de liefde van Jo voor Theo ontvlamde, na een lange aanloop, zo ontvlamt bij Gina de bewondering voor Jo en de manier waarop zij als vrouw, tegen de stroom in haar droom najaagt, de wereld kennis te laten maken met Vincent van Gogh.
Hoofdstukken beschrijven afwisselend het leven van Jo van Gogh-Bonger en het leven van Gina, waarin Jo steeds meer invloed krijgt. ‘Gesprekken’ met Jo geven Gina inzicht in zichzelf, haar vader en de familieverhoudingen. Jo geeft Gina’s leven inhoud en betekenis.
In deze ‘kunstenaarsroman’ laat Simone Meier niet alleen heden en verleden in elkaar overvloeien, ook feit en fictie gaan moeiteloos in elkaar over. In een mooie vertaling van Goverdien Hauth-Grubben.
Als haar vader het gezin verlaat om in Italië inspiratie op te doen voor een tweede boek, na een succesvol debuut, trekken Gina en haar zusje met hun moeder in bij hun oma.
Gina loopt nergens warm voor. Haar dagen zijn vooral gevuld met mooi en charmant zijn en verplichtingen op afstand te houden. Als ze voor haar studie kunstgeschiedenis een essay moet schrijven, zoekt ze daarvoor de rust van het Italiaanse dorp van haar vader.
Voor het essay stelt Gina zich de vraag hoe de berooide en geesteszieke Vincent van Gogh wereldberoemd heeft kunnen worden. Ze stuit ze op diens schoonzuster, Jo van Gogh-Bonger. Naarmate ze zich meer in het leven van Jo verdiept, neemt Jo steeds meer bezit van haar.
Waar haar vader vastloopt in zijn ambities als schrijver, schrijft Gina in no time een roman over liefde, kunst en drijfveren.
In Vincent van Gogh ontvlamde een scheppingsdrift die hem noodlottig werd. Zoals eind negentiende eeuw jaar de liefde van Jo voor Theo ontvlamde, na een lange aanloop, zo ontvlamt bij Gina de bewondering voor Jo en de manier waarop zij als vrouw, tegen de stroom in haar droom najaagt, de wereld kennis te laten maken met Vincent van Gogh.
Hoofdstukken beschrijven afwisselend het leven van Jo van Gogh-Bonger en het leven van Gina, waarin Jo steeds meer invloed krijgt. ‘Gesprekken’ met Jo geven Gina inzicht in zichzelf, haar vader en de familieverhoudingen. Jo geeft Gina’s leven inhoud en betekenis.
In deze ‘kunstenaarsroman’ laat Simone Meier niet alleen heden en verleden in elkaar overvloeien, ook feit en fictie gaan moeiteloos in elkaar over. In een mooie vertaling van Goverdien Hauth-Grubben.
1
Reageer op deze recensie
