Terugkeren is geen optie

NoViolet Bulawayo is het pseudoniem van Elizabeth Zondile Tshela (1981).
We hebben nieuwe namen nodig is haar debuut. Het boek werd genomineerd voor de Booker Prize.

Aan de hand van gebeurtenissen, gedachten en flashbacks schetst Bulawayo een beeld van het verval van Zimbabwe onder het dictatoriale bewind van Mugabe; honger, werkloosheid, geldontwaarding, oppakken en martelen van politieke tegenstanders, het vernietigen van complete woonwijken.
Het leven in de sloppenwijken is onhoudbaar. Velen trekken naar omringende landen, waar ze worden uitgebuit. Sommigen lukt het naar de VS te komen, maar the American Dream is ver weg. Vaak wacht er een leven in illegaliteit, met slecht betaald, vies, ongezond en gevaarlijke werk, zonder perspectief op verbetering.
Deze migranten komen tussen twee werelden terecht: ze blijven een buitenstaander in hun nieuwe omgeving en maken geen deel meer uit van hun oude sociale kring. Terugkeren is geen optie. “Je land verlaten is als doodgaan. Als je terugkeert, ben je een verloren ziel. Dat wil ik niet zijn.”

Bulawayo vertelt vanuit het perspectief van Darling, een meisje dat aan het begin van het verhaal negen jaar is. Haar rake observaties, de korte spanningsboog en de kinderlogica geven het verhaal een zekere luchtigheid en directheid, maar die korte spanningsboog leidt ook tot fragmentatie en herhaling. Tegelijkertijd maakt deze vorm de tragiek persoonlijk en invoelbaar.
We volgen de ontwikkeling van Darling tot ze een jaar of zeventien is. Andere personages blijven vlak.

We hebben nieuwe namen nodig geeft stof tot nadenken. Het is het waard is te worden gelezen.