Reis met hindernissen naar ultieme belevenis

Het boekje werd de hemel ingeprezen: 'echte literatuur dit keer!' Dat herinner ik me. Bij Bol.com bestellen levert een elektronische versie op, daarom naar de boekwinkel, maar het boekenweekessay dat ik wilde hebben was niet leverbaar. Uiteindelijk in de tweede week van de Boekenweek op Utrecht Centraal in de Bruna stapels van het essay van Paulien Cornelisse aangetroffen (misschien een aanvullende uitgave). Kreeg het boekje in natura. Met veel verwachting geopend, maar wat liep dat begin stroef. Uiteindelijk bleek het een reddingsactie van het zusje, de middelste van drie uit een gezin waarvan de vader een einde aan zijn leven had gemaakt. Het gezin was daardoor uiteengeslagen en nog steeds aan het verwerken. De reddingsactie betreft de jongste broer, die in een depressie zit. Iedereen heeft het moeilijk met het leven. Het wordt een tocht met humoristische momenten. De oudere broer komt steeds in moeilijkheden door een soort kleptomanie. Het zusje regelt een soort tripje naar Duitsland in de auto van de oudste broer, na veel strubbelingen komen ze bij de krater waar het boek naar is genoemd. Het jongste broertje vertelt van alles over het ontstaan van de krater, maar lijkt daarbij toch meer op een voorlezer uit wikipedia. Het einde van het boek is ook het einde, wel open. Ze rijden de tank leeg en eindigen op een doodlopende weg waar ze de ultieme belevenis meemaken.
Als het verhaal is afgelopen, wordt het nummer weergegeven waarnaar je kunt bellen als je zelfdodingsplannen zou hebben gekregen door het lezen van dit boek.
Het past in de reeks boeken van 'De avond is ongemak' en 'Het smelt' maar is veel luchtiger en kent geen gruwelijkheden.
Ik vond dat telefoonnnummer wat overdreven in de setting, maar je weet maar nooit.
Aardig, maar toch geen meeslepende literatuur zoals door de jury was vermeld.
De cover geeft een goed beeld van het ultieme moment.