Krachtige metafoor over het kolonialisme en de gevolgen daarvan voor de veroverde gebieden

Mohun Biswas heeft zijn 46 levensjaren besteed aan het streven naar onafhankelijkheid. Hij wordt van de ene naar de andere woonplaats geslingerd nadat zijn vader verdronk en verlangt naar een plek die hij thuis kan noemen. Hij trouwt met de familie Tulsi, van wie hij afhankelijk wordt, maar hij komt in opstand en neemt een hoop baantjes op zich neemt in een strijd om hun greep op hem te verzwakken en zelf het heft in handen te nemen.
Een huis voor meneer Biswas is een nauwkeurige analyse van de menselijke behoefte aan zelfstandigheid. Ieder mens wil zelfstandig zijn en beslissingen kunnen nemen over zijn toekomst. Als meneer Biswas kansen krijgt om zelfstandig te worden doordat er mensen zijn die zich om hem bekommeren, helpt hij die kansen om zeep. Als hij trouwt wil hij zijn zelfstandigheid bewaren, maar hij wordt geheel afhankelijk van de familie van zijn vrouw. Als hij zijn gedachten bekend maakt aan iemand, blijken de pater familias en mater famila het gelijk te zijn geïnformeerd en moet hij de gevolgen dragen.
Meneer Biswas komt in opstand, maar is bang en onzeker over die stap. Meneer Biswas heeft grootse dromen en plannen, maar hij is te bang en daardoor niet in staat om ze waar te maken.
Hij denkt dat hij vecht voor een beter leven, maar hij vecht tegen windmolens. Zijn leven is niets anders dan vergeefse strijd en dan sterft hij.
Maar zijn kinderen vormen zijn echte rijkdom en hebben een betere toekomst voor ogen.

Het hele boek is een metafoor voor de strijd van de koloniën tegen het moederland. Naipaul zelf ziet zijn leven ook in dat licht. Ik denk dat hij zichzelf vereenzelvigt in het verhaal met meneer Biswas en dat ook doet voor Trinidad.
Trinidad wil zelfstandig zijn maar wordt door Groot Brittannië klein gehouden. Alle pogingen en protesten leiden slechts tot onderwerping.
Dit boek maakt heel duidelijk voor iedereen, die in een 'dominion' (letterlijk 'een overheerst gebied') woont en leeft, dat het zelfstandig worden een kwestie is van lange adem. De kinderen zullen het echter een keer realiseren.
Een prachtig boek als je eenmaal deze lijn te pakken hebt. In het begin wist ik niet waar het naar toe zou gaan. De weerzin tegen de jonge meneer Biswas groeide gedurende de eerste paginas. Maar eenmaal de boodschap binnen is het een boek dat heel kritisch naar de werkelijkheid kijkt. Ik kreeg met meneer Biswas te doen.
Sterk aanbevolen.

Naipaul werd geboren en groeide op in Trinidad, waar zijn grootvaders als contractarbeiders naartoe waren geëmigreerd vanuit India. Hij staat bekend om de weemoedig komische vroege romans van Trinidad, de sombere romans van een wijdere wereld die opnieuw werd gemaakt door de doortocht van volkeren, en de waakzame kronieken van zijn leven en reizen, allemaal geschreven in karakteristiek, alom bewonderd, proza.
Op 17-jarige leeftijd won hij een studiebeurs van de regering van Trinidad om in het buitenland te studeren. In de inleiding van de 20-jarige jubileumeditie van A House for Mr. Biswas, gaf hij aan dat de beurs hem in staat zou hebben gesteld om elk vak te studeren aan elke instelling voor hoger onderwijs in het Britse Gemenebest, maar dat hij ervoor koos om naar Oxford te gaan om een ​​eenvoudige graad in Engels te halen. Hij ging, schreef hij, "om eindelijk te schrijven..." In augustus 1950 stapte Naipaul aan boord van een Pan Am-vlucht naar New York, en de volgende dag ging hij per boot verder naar Londen.
Vijftig jaar later werd aan Sir Vidiadhar Surajprasad "VS" Naipaul in 2001 de Nobelprijs voor Literatuur toegekend "omdat hij scherpzinnige verhalen en onkreukbare kritische beschouwing heeft verenigd in werken die ons dwingen de aanwezigheid van onderdrukte geschiedenissen te erkennen."