Tsja.

Hoewel de context van de volgende zin iets anders is in het verhaal, is dit een samenvatting van mijn gedachtegang: "Het was ook stom om te denken dat ze bevriend kon zijn met een ijsbeer. En al helemaal om te denken dat ze hem kon helpen. Hoe kwam ze erop? Hij was een wild dier en zij was een klein meisje."

Ondanks zoveel lovende reacties kon ik erg weinig met dit verhaal. Helaas.
In haar nawoord schrijft Hannah Gold dat ze wat betreft de vriendschap tussen April en de ijsbeer wat vrijheden heeft genomen. Wat mij betreft te veel om enigszins geloofwaardig op mij over te komen. Zo houdt ze bijv. 1,5 meter afstand van de beer, omdat hij mogelijk heel gevaarlijk kan zijn. 1,5 meter afstand voelde vooral in coronatijd als heel veel, maar is in haar situatie toch niks?

Ik zie zeker mooie en belangrijke thema's in het verhaal, zoals: gezien en gehoord willen worden, je geliefd willen voelen, rouwen, jezelf laten horen (brullen) bedreigde diersoorten, klimaatopwarming, vriendschap, hoop.

Er waren zeker ook wel wat mooie situaties, mooie zinnen met wat rake boodschappen, maar raakten niet erg doordat April in mijn ogen voor haar 11 jaar al wel heel reflectief is.
Ik weet dat er kinderen zijn die wijs zijn en veel begrijpen op deze leeftijd, maar dit soort uitspraken kom ik bij deze leeftijd meestal niet tegen: 'ze is haar vader kwijt' (mentaal, dus niet fysiek), 'zijn verdriet kwam altijd achter hem aan als een komeetspoor', 'zijn verdriet ontvluchten', 'het zou hem goeddoen iemand anders te leren kennen', 'ik had gehoopt dat we deze zomer wat meer naar elkaar toe zouden groeien, maar we zijn nog verder uit elkaar gegroeid'.

Op 4-jarige leeftijd is April haar moeder verloren na een ongeluk. Dat is verschrikkelijk voor haar en haar vader. Zeker omdat haar vader na 7 jaar nooit echt meer vrolijk is en April niet lijkt te zien en zich verdiept in zijn werk. Ook tijdens de beschreven 6 maanden op de poolcirkel.
Ze vertelt dat ze maar flarden herinnert van haar moeder, maar vervolgens weet ze nog exact wat: chocoladetoffee cupcakes voor het ontbijt, gelach dat voelde als knettersoep, egelvoer tegen de schemering strooien, dat papa liefdevol keek naar mama als roodborstjes uit haar hand aten, het redden van een schildpad. Of dat er specifiek werd verteld voor het slapengaan over Siberische tijgers in Aziatische bergen, keizerpinguïns, schubdieren, olifanten en dat ze dan verwarmd door de gloed in de stemmen van haar ouders met een lach in slaap viel?
Het is bekend dat je je eerste herinneringen opslaat vanaf 3,5/4 jaar, maar als je maar flarden herinnert, vind ik bovenstaande vrij specifiek als je ook vertelt weinig herinneringen te hebben gedeeld met je vader.

En met dit soort zinnen kon ik vanwege bovenstaande ook niet zo heel veel:
"Er schuilde een verhaal in zijn ogen, zoals in de ogen van ieder mens en elk dier. Beers ogen vertelden een verhaal over honger en wanhoop. Eenzaamheid misschien ook, al wist April niet zeker of dat in zijn ogen lag, of een weerspiegeling was van de hare. En diep in zijn ogen kijkend vond ze uiteindelijk de toestemming die ze zocht." Chocoladebruine ogen!!
In een ander verhaal met andere leeftijden van personages / andere context zou ik het misschien geloofwaardiger vinden.

Ik ben eerlijk gezegd vooral benieuwd hoe kinderen dit lezen, ongetwijfeld niet zo (en gelukkig dan maar).