Overprikkeld geraakt

Best veel herkenbare dingen gelezen; over boos kijken bijv. terwijl je gewoon iets aan het doen bent, je draad kwijt zijn in een gesprek als je ineens in de rede wordt gevallen, oortjes in hebben zonder muziek/geluid. Niet per se iets nieuws gelezen. Ik denk dat ik gaandeweg situaties zelf al wel redelijk heb uitgevonden hoe ik werk (de uitvoering ervan is dan weer wat anders).

Er worden best wat voorbeelden/adviezen/valkuilen beschreven, het ene helderder of helpender dan het ander. Sommige adviezen kwamen ergens toch wel over alsof ik/de introvert misschien toch iets minder introvert moet proberen te zijn.

Smit schrijft dat niet iedere introvert hetzelfde is en toch voelde het soms wel alsof iedere beschreven introvert in het boek wel hetzelfde is.

Verder vond ik vooral de schrijfstijl ietwat beroerd, te ‘grappig’ en dat dan vooral te veel. Alsof een extravert persoon zijn werkstuk/boek schreef over introversie. Net als dat er té veel géén alinea’s waren, ik raakte er bijna overprikkeld van. Ik heb dus ook wel wat stukken gescand/overgeslagen.