Kippenvel, tranen en zóveel details. Een hit!

Het verhaal van Haymitch! Na het lezen van de vorige Hunger Games prequel hoopte ik hier al op, dus ik was zo excited voor dit boek. En de Nederlandse editie heeft ook nog prachtige sprayed edes! Wist het verhaal aan mijn verwachtingen te voldoen?

Volmondig ja! In Dageraad boven de boete wordt Haymitch als één van de tributen naar de arena gestuurd. Het is het jaar van de Kwartskwelling, waardoor er twee keer zoveel tributen zullen deelnemen. Nadat zijn naam is getrokken bij de ceremonie, gaat hij met samen met drie andere tributen naar het Capitool: een jeugdvriendin die als een zus voor hem is, een geobsedeerde bookmaker, en het meest verwaande meisje van de stad.

Wat volgt is een zinderend verhaal vol spanning en emoties. Dageraad boven de boete gaf me zoveel kippenvel, herkenbare momenten maar ook tranen. Je gaat Haymitch in de originele trilogie nóg beter begrijpen, en Suzanne Collins heeft de details perfect in elkaar geweven. Als je de eerdere delen hebt gelezen, zul je regelmatig namen, tekens, plekken en liedjes herkennen. Dit zorgt voor een extra bijzondere ervaring tijdens het lezen.

Met dit nieuwe deel van The Hunger Games heeft Collins vanaf het motto me al in haar greep. De quotes die ze heeft uitgekozen slaan perfect op het internationale politieke klimaat van dit moment. Maar ook met het behandelen van het onderwerp propaganda, het nieuws beheersen, de waarheid verdraaien - Collins slaat de spijker op z'n kop.
Het verhaal van Haymitch wordt namelijk héél anders gepresenteerd aan het publiek dan hoe het bij hem was, door slim knip- en plakwerk met de montage. Iets wat ook in de hedendaagse wereld met reality tv schijnt te gebeuren.

[[LET OP, het volgende deel van de recensie kan spoilers bevatten]]

Als je het boek nog niet hebt gelezen, raad ik aan om het volgende deel te skippen zodat je ook verrast kan worden.

De kracht van Dageraad boven de boete zit enorm in de details. Van de gouden broche met de spotgaai, tot de karakters. Ik was aangenaam verrast om Plutarch, Wiress, Maggs, Heavensbee, maar ook zéker Effie tegen te komen! Vooral Effie en hoe zij in contact komt met District 12. Ze is vanaf de eerste keer dat je haar ziet al zó Effie, en dat is zo leuk om te zien. Maar je leert ook dat de rebellen en uiteindelijk Katniss' bondgenoten niet zomaar zijn ontstaan: de opstand sluimerde al heel lang onder het oppervlakte.

Het Hunger Games-universum wordt nog beter, en je snapt nog beter waarom Haymitch bepaalde dingen doet in de originele trilogie. Bijvoorbeeld waarom hij Katniss altijd 'sweetheart' noemt, en wat zijn connectie met haar en haar familie eigenlijk is. En de liedjes van Lucy Gray, en haar connectie met de andere karakters die je al kent wordt nog duidelijker. Ik zal niet alle easter eggs hier opnoemen, maar ik raad je vooral aan om goed op te letten tijdens het (her)lezen van de serie. Door al deze sterke details kreeg ik regelmatig kippenvel van Dageraad boven de boete.

Hoe Haymitch' verhaal eindigt is al duidelijk, omdat we hem kennen als de mentor van Katniss en Peeta in de originele trilogie. Toch weet Dageraad boven de boete spannend te blijven van de eerste tot de laatste pagina. Zijn aanvaringen met Snow, hóe hij de Spelen wint, en wat het hem kost: Waar vecht je nog voor als je alles waar je van houdt verliest? Ik ben nog meer van het karakter van Haymitch gaan houden en hem zoveel zien verliezen zorgt ervoor dat het boek me enorm wist te raken.

Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/dageraad-boven-de-boete-suzanne-collins/