Nieuwe wereld, nieuwe kansen

De gloed van gedoofde sterren gaat verder waar Eenzaam en extreem ver weg ophoudt: Seren, Dom, Mari en Ezra zijn gedeserteerd van de Ventura en op een onbekende planeet achtergebleven. De onbekende planeet lijkt eerst een paradijs, maar blijkt gevaarlijker te zijn dan ze op het eerste gezicht lijkt.  

In het begin is het allemaal een beetje verwarrend, omdat Kate Ling geen aanwijzingen over Eenzaam en extreem ver weg geeft, zoals vaak wel voorkomt in vervolgdelen van een serie. Hierdoor kom je niet heel gemakkelijk in het verhaal, omdat je zelf moet plaatsen wat er ook al weer precies voorafging aan dit vervolg, dat wederom vertaald werd door Anne Marie Koper en Elsbeth Witt. Opmerkingen zonder context zijn verwarrend en het is even zoeken wat er precies gebeurd is. Dit is natuurlijk zo op te lossen als je de boeken wel meteen na elkaar zal lezen.  

Wanneer het viertal geland is op de onbekende planeet, overheerst de verwondering. Ling beschrijft het alledaagse zoals het opkomen van een storm en de golven van de zee op een beeldende manier waardoor je zelf ook wegdroomt met de personages. De beschrijvingen zijn spot-on en laten je op een andere manier naar je eigen omgeving kijken.  

Het liefdesverhaal tussen Seren en Dom, de moderne Romeo en Julia uit het eerste deel, gaat verder na hun vlucht van de Ventura. Om bij elkaar te kunnen zijn hebben ze alles wat ze ooit gekend hebben achter zich moeten laten. Maar na de initiële wittebroodsweken krijgen ook deze tortelduifjes hun eigen problemen. Dom blijkt niet altijd even eerlijk te zijn geweest en Seren kan zich hier niet overheen zetten, waardoor er barstjes in hun relatie ontstaan. Als lezer is het makkelijk meeleven met Seren’s perspectief, maar toch wil je rooten voor dit leuke koppel.  

Toch is Dom soms iets té cheesy. Hij speelt het perfecte vriendje, maar zijn uitspraken zijn soms erg cliché, bijvoorbeeld wanneer hij tegen Seren zegt ‘Ik wist nooit wat liefde was, maar ineens wist ik het. Door jou.’ Dit soort zinnen komen iets te gekunsteld over.  

Wanneer het leven op het onbewoonde eiland steeds gevaarlijker lijkt te worden gaat het viertal op zoek naar leven op het eiland. Ze pikken een signaal op en na wikken en wegen besluiten ze het signaal te volgen. Maar wat ze daar aantreffen is zéker niet wat ze verwacht hadden. Met een beetje toeval en een emotioneel weerzien zorgt Ling ervoor dat je als lezer tussen verschillende gevoelens heen en weer geslingerd wordt.  

De gloed van gedoofde sterren is een leuk vervolg op Eenzaam en extreem ver weg, maar haalt het niet bij het eerste deel. Het duurt even voor je weer in het verhaal zit en dialogen tussen de star-crossed lovers voelen gekunsteld aan. Desondanks weet Ling weer een prachtig verhaal neer te zetten, voornamelijk de beschrijvingen van de onbekende wereld zijn erg sterk.