Geluk bij een ongeluk

Het ongelukproject van Julie Buxbaum is een soort Het Rosie Project voor jongeren. Kit heeft het goed voor elkaar: leuke vriendinnen, goede cijfers op school en leuke ouders die van elkaar houden. Maar dan overlijdt haar vader na een noodlottig ongeval en Kit’s wereld komt op z’n kop te staan. En die van David, die na 622 dagen alleen te hebben gezeten in de pauze, ineens met Kit luncht.    

Het ongelukproject is een feelgood YA-roman over Kit en David. Het verhaal wisselt tussen hun perspectieven, waardoor het elkaar aanvult en de lezer beter op de hoogte is van gebeurtenissen dan de karakters. David heeft Asperger, houdt van feiten en getallen, hij schrijft alles in zijn notitieboekje zodat hij de jungle van de middelbare school kan overleven. Maar David is zeker niet zielig, hij is een heel likeable karakter door zijn zelfspot. Ook heeft hij oog voor detail, zeker als het om Kit gaat.

Kit is ‘het mooiste meisje van de school’, en haar haar ‘valt afwisselend in gewone en omgekeerde komma’s’, aldus David. Kit heeft vrienden in overvloed, maar weet na de dood van haar vader haar draai niet te vinden.

In plaats van bij haar vriendinnen Annie en Violet te gaan zitten in de pauze, besluit ze David gezelschap te houden.     Dit is het begin van een bijzondere vriendschap, maar een waarvan de lezer vanaf de eerste pagina al voelt dat er méér in zit. Kit en David vullen elkaar aan, Kit kan op dit moeilijke moment in haar leven de eerlijkheid van David gebruiken, terwijl David juist wat meer uit zijn schulp kruipt door de spontane Kit. Hun opbloeiende liefde is vertederend, en vooral de hoofdstukken van David zijn prachtig beschreven. Bijvoorbeeld wanneer hij vertelt dat de kleur groen voor hem nooit meer hetzelfde zou zijn:    

‘Haar ogen zijn groen. Natuurlijk zijn ze altijd al groen geweest, maar vandaag lijken ze op de een of andere manier nog groener. Mijn nieuwe definitie van groen. Eerst was groen voor mij Kermit de Kikker. Of soms de lente. Maar nu niet meer. Nu is groen de kleur van Kits ogen, die twee zitten aan elkaar vast.’    

Maar de eerste liefde is niet het enige thema dat Buxbaum aankaart in Het ongelukproject, ook het eerste verlies komt aan bod. Deze twee thema’s zijn net zo onlosmakelijk verbonden als dat ze uit elkaar liggen. ‘I keep circling around to my endless fascination with first love and first loss, which are both profound experiences’, zei Buxbaum er zelf over in een interview.    

Buxbaum heeft zelf haar moeder verloren toen ze veertien was, en weet het gevoel van een verloren ouder met pijnlijke precisie te beschrijven. De pijn die Kit voelt is hartverscheurend, maar wel heel eerlijk opgeschreven. Kit en David beginnen samen aan Het ongelukproject. Kit wil weten of de dood van haar vader onvermijdelijk was, of dat het door iets voorkomen had kunnen worden. David, met zijn liefde voor cijfers en berekeningen, wil haar graag helpen om dit op te lossen. Maar gaandeweg wordt duidelijk dat het ongeluk niet was zoals het in de krant stond. Wanneer David hierachter komt, weet hij niet hoe hij met deze informatie om moet gaan, waardoor hij Kit van zich afduwt.    

Al met al is Het ongelukproject een vertederend verhaal van twee tieners die naast hun worstelingen met de wereld om hun heen ook elkaar lijken te vinden. Ondanks de zware thematiek is de YA-roman met humor geschreven. Het lijkt een geluk bij een ongeluk dat de twee karakters elkaar hebben gevonden, want, zoals David al aangeeft, ‘het voelt als thuiskomen’.