De kunst van je dromen volgen

Een beetje verf en stof, veel lessen beeldende vorming, een idool in de persoon van Andy Warhol en vooral vriendschap en je dromen achternagaan. Daar draait Piper Perish van Kayla Cagan om. Piper is geobsedeerd door kunst (vooral van haar idool Andy Warhol) en wil graag naar de kunstopleiding. Maar dat gaat niet zomaar, dus in de YA-roman volg je de worstelingen van Piper om haar dromen te volgen.  

Dream big! Piper wil graag kunstenaar worden, en daarom wil ze naar een van de beste scholen uit het land: de New York School of Contemporary Fine Arts. Maar ze is niet van plan om alleen te gaan; samen met haar twee beste vrienden Kit en Enzo droomt ze van het moment dat ze verhuizen naar New York City, waar alles mogelijk is. Alleen nog even de eindexamens halen en daarna zijn ze klaar om te vertrekken.  

Piper komt over als een personage dat weet wat ze wil en lijkt bereid om alles te doen om haar dromen waar te maken. Ze is daar heel doelbewust mee bezig en dat is bewonderingswaardig. Toch zijn er wat problemen: niet alles gaat volgens de regels der kunst. Haar beste vrienden gaan ineens niet meer mee naar New York, en dan wordt het onzeker of Piper zelf wel naar de stad van haar dromen kan gaan. Je leeft onwijs mee met Piper en gunt het haar – door haar enorme doorzettingsvermogen – dat ze haar doel bereikt.  

De vriendschappen in Piper Perish zijn heel hecht en vertederend. Iedereen wil wel een Enzo, die ervoor zorgt dat je er perfect uitziet op je schoolfeest. Of een Kit, waarmee je ’s avonds gaat feesten en overdag kunst schept. Kunst is de basis van de vriendschappen, maar echt verdiepend zijn ze niet. Enzo en Kit zijn voornamelijk bijpersonages, en ondanks dat ze ook hun eigen verhaal (en problemen) krijgen, is het Piper die de show steelt.  

De YA-roman is geschreven in dagboekvorm, waardoor het hele verhaal erg persoonlijk overkomt. De eerste persoon vertelsituatie komt alleen niet helemaal uit de verf door de vele dialogen in de tekst. De datumaanduidingen laten zien dat ze nog steeds in dagboekvorm verteld worden, maar dit komt niet altijd over.  

De verwijzingen naar kunst en kunstenaars zijn geweldig. Bij deze YA-roman zou eigenlijk een bijlage moeten zitten met de besproken kunstwerken en kunstenaars. Gelukkig wist Emmy van Ruijven het boek ook passend te illustreren, waardoor het een wat meer visuele uitstraling heeft gekregen. Piper Perish is een boek dat je op een bankje in een museum moet lezen. Er zijn ook veel quotes van kunstenaars – voornamelijk Andy Warhol – opgenomen in Piper Perish, bijvoorbeeld:  

‘Verliefd worden moet je eigenlijk met je ogen dicht doen.’ – Andy Warhol.   

Piper Perish steelt je hart en iedere keer als je je ogen dicht doet, zal je de kunstwerken voor je zien. De visuele schrijfstijl van Cagan en de kunstverwijzingen maken Piper Perish een schilderij of film die zich je voor je ogen afspeelt.    Al met al is Piper Perish een heerlijk boek. Het is niet bijzonder of geniaal, maar weet je wel volledig mee te slepen in de wereld van Piper en Warhol.