Leuke andere invalshoek - minder vakantievibes, meer podcasts

Na alle vakantiethrillers van Suzanne Vermeer zijn studievriendinnen Bo en Inès in Spoorloos niet op vakantie, maar hard aan het werk. Ze besluiten een podcast te maken over de jaren geleden verdwenen journalistiekstudent Julia van der Molen. Maar dan lijkt de geschiedenis zich te herhalen…

Bo werkt op de redactie van Koffie en koek, waardoor je wat inkijkjes krijgt in die wereld. Als ze voor haar werk met haar studievriendin Inès een onderzoek mag doen, vertrekken ze samen naar Parijs. Ze gaan namelijk een podcast maken over de verdwijning van Julia van der Molen. Het maken van de podcast gaat gepaard met een hoop technische details: het opnemen van gesprekken, opsturen van het bewerkte materiaal, teasers maken en zorgen voor goede luister- en kijkcijfers. In veel vakantiethrillers van Vermeer wordt er minder hard gewerkt dan in deze!

De spanning is goed opgebouwd: volgens het beproefde recept van eerst een proloog die de interesse prikkelt, en dan zit er al vrij snel vaart in het verhaal. Bo en Inès gaan naar Parijs voor hun onderzoek, maar het gaat al snel moeilijk. Er komt een vreemde, dreigende e-mail, de verwachtingen zijn (te) hoog vanuit Koffie en koek, waardoor Bo’s contractverlenging er vanaf hangt, nerveuze reacties en de impact op de relatie van Bo. Dit zorgt ook voor wrijvingen tussen de vriendinnen: voor Bo staat er veel meer op het spel dan voor Inès. Het volledige verhaal wordt geschreven vanuit het perspectief van Bo, waardoor je ook een beetje geïrriteerd raakt van het gedrag van Inès.

Maar naast kleine tegenslagen, lijken ze ook al snel gevolgd te worden. Bovendien lijkt de verdwijning van Julia maar het puntje van de ijsberg. Wanneer Bo en Inès het mysterie ontrafelen, gaat het vrij vlot. Soms worden zaken ineens héél snel opgelost – wat onderzoeksjournalistiek en goed gokken, en ze komen verder – en dan blijkt er ineens een groter plaatje te zijn. Het boek voelt niet altijd even sterk opgebouwd hierdoor, en er zijn nogal wat open deuren qua verdenkingen, maar het blijft wel spannend. Wanneer je namelijk denkt het verhaal door te hebben, blijkt er toch meer aan de hand te zijn. Ik vertrouwde níemand tijdens het lezen!

Toch waren er delen van Spoorloos waar ik wat fronsend zat te lezen. Bijvoorbeeld wanneer Bo en Inès geen idee hebben hoe ver hun hotel lopen is vanaf het station, en dan maar de taxi pakken. De gemiddelde dertigjarige bekijkt dit gewoon op Google Maps. Gelukkig maken ze daar een paar hoofdstukken later wel weer gebruik van. Of wanneer ze een taxi bestellen via de receptie, ook niet de standaard manier waarop dertigjarigen dit regelen. Eerlijk gezegd ging ik hiervan vooral gokken wie Suzanne Vermeer is. Ik gok in ieder geval geen dertigjarige op basis van deze stukken. Het mysterie blijft me toch bezig houden, zelfs tijdens het lezen.

Er waren nog wat dingetjes die ik vreemd vond – zoals wanneer Bo en Inès een paar dagen geen contact hebben, ze geen moeite doet om haar even te bellen. Of wanneer er een privédetective ergens wordt ingeschakeld, en diegene héél vlot en goed werk levert, maar dat ze diegene niet verder inschakelen? Dat laatste is natuurlijk dat het wel een leuk boek blijft, anders is het voor ons lezers niet spannend. Of wanneer een Frans karakter de kamer in loopt en toch het gesprek tussen Bo en Inès wist te verstaan. Ze praten toch Nederlands onderling? Dan vroeg ik me toch af hoe het nou precies zat.

Op wat momenten na dat ik dacht: hoe zit dit nou? – vond ik Spoorloos weer een heel spannend boek. Met wat minder vakantievibes heeft Vermeer met het perspectief van de podcastmakers juist een hele leuke andere invalshoek gekozen. Het tempo van Spoorloos zit er flink in en daarom moest ik toch blíjven lezen.

Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/spoorloos-suzanne-vermeer/
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.