Vurig vervolg op het sensationele Staalhart

Vlammenwerper zet je hart in vuur en vlam! Brandon Sanderson neemt je mee terug naar Newcago, waar David en de Wrekers de hoge Epic Staalhart uit de weg hebben geruimd. David weet even niet wat hij met zijn leven aan moet: Staalhart wreken was zijn hoogste doel. Vlammenwerper bouwt voort op de spanning en sensatie van het eerste deel van de ‘De Wrekers’-trilogie en sleept je mee het volgende avontuur in.  

Sinds David bij de Wrekers zit hebben ze al een aantal hoge Epics uit de weg geruimd, maar de strijd gaat door. In Vlammenwerper gaan David en het team van Wrekers naar Babylar, het voormalige Manhattan. De hoge Epic Regalia regeert de stad en ondanks dat de stad op het eerste gezicht vrij ongevaarlijk lijkt, sluimert er een gevoel van onrust. Wat is Regalia van plan? Waarom stuurt ze Epics naar Newcago? En waar is Vlammenwerper?  

Vlammenwerper gaat verder waar het eerste deel Staalhart stopt. David is na het vermoorden van Staalhart een icoon in Newcago en volledig geaccepteerd door de Wrekers. Je valt meteen midden in de actie: ze zijn op een missie en de spanning is voelbaar. Hierdoor wil je meteen verder lezen, maar mocht je het eerste deel Staalhart niet hebben gelezen, dan kan alles verwarrend overkomen. Er zijn namelijk veel inside jokes en verwijzingen naar het eerste deel in Vlammenwerper, zoals Cody en zijn Ierse folklore. Het is dan ook niet aan te raden om Vlammenwerper als standalone te lezen.  

Het idee van de ‘superhelden’ als slechteriken blijft erg origineel en Sanderson weet heel filmisch te omschrijven hoe de strijd verder gaat. Vlammenwerper zit vol actie en het tempo ligt hoog. Er wordt een aantal nieuwe Epics en Wrekers geïntroduceerd, maar vanaf het eerste moment doen zij volledig mee in de plot. Er is geen uitgebreide introductie nodig, want gaandeweg het verhaal komen David en de lezer meer te weten over de mysterieuze nieuwe Epics en hun krachten.  

De running gag van Davids karakter is zijn gevoel voor beeldspraak. David is een enorm getalenteerde vechter, maar met taal is hij iets minder handig. De vreemdste vergelijkingen vliegen je om de oren, bijvoorbeeld wanneer iets hem duidelijk wordt: “het antwoord begon in te dalen als een broedse dinosaurus die zich op haar nest liet zakken”. Of een superzacht bed voelt “alsof ik door een bak met slagroom zwom”. Gelukkig komt het totaal niet geforceerd over en is het vooral erg grappig.  

In dit tweede deel van de trilogie is wat meer romantiek te vinden dan in het eerste deel. David denkt nog veel aan Megan, zijn voormalige vriendin. Hij is haar “aardappel in een mijnenveld”. Toen ze doodging in de strijd tegen Staalhart, bleek dat ook Megan een Epic is, een die kan reïncarneren. De echte liefdesplot blijft eerst voornamelijk uit en de opbloeiende romance is vooral aan het einde iets meer prominent. Toch is Vlammenwerper meer actie met een vleugje romantiek dan andersom.  

Tegen het einde van het boek aan kan je niet anders dan doorlezen. Toch laat het boek de lezer enigszins teleurgesteld achter: op het punt waar alles samen hoort te komen, stopt het. Er is een epiloog, maar de superspannende plot verdient een beter einde. Desondanks wordt de nieuwsgierigheid gewekt voor het slotdeel van de trilogie, Calamity. Gelukkig is het al snel januari!