Lezersrecensie
Winterse, warme gevoelens van deze feelgood
Finn is al een eeuwigheid verliefd op Haken, het dorpshoofd van het concurrerende bergdorp Happily. Ze kennen elkaar al heel lang, maar als Haken toch kiest voor een ander, moet Finn wel over hem heenkomen. Wanneer er een knappe hoefsmid naar het dorp Joy verhuist, is hij misschien wel de kans op geluk. Maar dan blijkt ze toch niet helemaal over Haken heen te zijn…
Friends-to-lovers, enemies-to-lovers, love triangle, slow burn, Hazelaar speelt met verschillende tropes in Vreugde boven Blueberry Treehouse. Na een héle lange crush op Haken, waarmee ze eerst penvrienden was, toen gewone vrienden, maar nu vijanden sinds hij een vriendin heeft, weet Finn niet zo goed wat ze met haar gevoelens aan moet. Deze gevoelens zijn scherp omschreven, waardoor je meteen meevoelt met Finn. Haar verdriet over haar ‘verloren’ liefde doet een beetje pijn.
Als Finn in gesprek raakt met Leo, een knappe hoefsmid die nieuw is in het dorp, dan wordt Haken jaloers. Eerlijk gezegd vond ik zijn jaloezie een beetje irritant: halló, jij had een vriendin? Hierdoor worden ook Finns gevoelens alle kanten op geslingerd. De gevoelens in het verhaal zijn zo meeslepend geschreven dat ik helemaal meeleef met de karakters.
Dan begint een spel van aantrekken en afstoten. Volgt Finn haar gevoel, of denkt ze verstandig na over haar keuze? En komt Haken tot inkeer, of zal ze met Leo eindigen? Omdat Hazelaar zo wist te verrassen met de wending van het verhaal in Wensen boven Ruby Lodge (lees hier mijn recensie), kon ik niet inschatten welke kant het op ging. Toch vond ik het verhaal van aantrekken en afstoten op een gegeven moment nét iets te lang duren. Slow burn 6.0! Vooral omdat het daarna toch ineens héél snel gaat.
Toen ik Vreugde boven Blueberry Treehouse aan het lezen was, was het 30+ graden. Maar in het boek was het vér onder het vriespunt. Door de filmische beschrijvingen werd ik meegenomen naar het winterse bergdorp: ‘Het kleurrijke Cream Cottage, met uitzicht op de witte bossen en de eland- en rendierboerderij. Ik woonde sinds drie winters in het boshuis samen met Beatrijs, een pluizige Vlaamse reus.’ Ik kreeg het er bijna echt koud van!
Ook leuk: de karakters die je in de andere delen van de Joy-serie hebt leren kennen, komen zeer regelmatig voorbij in Vreugde boven Blueberry Treehouse. Zo lees je verder over de liefdesverhalen van Feliz, Jasmijn en Jutta. Heel fijn!
Met Vreugde boven Blueberry Treehouse kun je je hart ophalen als je houdt van winterse romantiek! De karakters zijn levensecht en gaan onder je huid zitten – en het winterse dorp ook! De dosering van het aantrekken en afstoten mocht van mij wat minder, maar de uitkomst van het verhaal zorgt ervoor dat je toch met een warm gevoel het boek eindigt.
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/vreugde-boven-blueberry-treehouse-joy-serie-4-eline-hazelaar/
Dit ebook heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
Friends-to-lovers, enemies-to-lovers, love triangle, slow burn, Hazelaar speelt met verschillende tropes in Vreugde boven Blueberry Treehouse. Na een héle lange crush op Haken, waarmee ze eerst penvrienden was, toen gewone vrienden, maar nu vijanden sinds hij een vriendin heeft, weet Finn niet zo goed wat ze met haar gevoelens aan moet. Deze gevoelens zijn scherp omschreven, waardoor je meteen meevoelt met Finn. Haar verdriet over haar ‘verloren’ liefde doet een beetje pijn.
Als Finn in gesprek raakt met Leo, een knappe hoefsmid die nieuw is in het dorp, dan wordt Haken jaloers. Eerlijk gezegd vond ik zijn jaloezie een beetje irritant: halló, jij had een vriendin? Hierdoor worden ook Finns gevoelens alle kanten op geslingerd. De gevoelens in het verhaal zijn zo meeslepend geschreven dat ik helemaal meeleef met de karakters.
Dan begint een spel van aantrekken en afstoten. Volgt Finn haar gevoel, of denkt ze verstandig na over haar keuze? En komt Haken tot inkeer, of zal ze met Leo eindigen? Omdat Hazelaar zo wist te verrassen met de wending van het verhaal in Wensen boven Ruby Lodge (lees hier mijn recensie), kon ik niet inschatten welke kant het op ging. Toch vond ik het verhaal van aantrekken en afstoten op een gegeven moment nét iets te lang duren. Slow burn 6.0! Vooral omdat het daarna toch ineens héél snel gaat.
Toen ik Vreugde boven Blueberry Treehouse aan het lezen was, was het 30+ graden. Maar in het boek was het vér onder het vriespunt. Door de filmische beschrijvingen werd ik meegenomen naar het winterse bergdorp: ‘Het kleurrijke Cream Cottage, met uitzicht op de witte bossen en de eland- en rendierboerderij. Ik woonde sinds drie winters in het boshuis samen met Beatrijs, een pluizige Vlaamse reus.’ Ik kreeg het er bijna echt koud van!
Ook leuk: de karakters die je in de andere delen van de Joy-serie hebt leren kennen, komen zeer regelmatig voorbij in Vreugde boven Blueberry Treehouse. Zo lees je verder over de liefdesverhalen van Feliz, Jasmijn en Jutta. Heel fijn!
Met Vreugde boven Blueberry Treehouse kun je je hart ophalen als je houdt van winterse romantiek! De karakters zijn levensecht en gaan onder je huid zitten – en het winterse dorp ook! De dosering van het aantrekken en afstoten mocht van mij wat minder, maar de uitkomst van het verhaal zorgt ervoor dat je toch met een warm gevoel het boek eindigt.
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/vreugde-boven-blueberry-treehouse-joy-serie-4-eline-hazelaar/
Dit ebook heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
1
Reageer op deze recensie
