Zelfopoffering tot in het oneindige

"Men heeft ach en wee geroepen en mij aangekeken met een mengeling van medelijden en afschuw, alsof ik medeplichtig was aan een uitermate zondige affaire"
Dit citaat geeft wat mij betreft het hoofdthema weer. Nelleke Noordervliet heeft het zo goed geschreven dat ik de pest kreeg aan Eduard Douwes Dekker en zo ongeveer elke 50 bladzijden dacht ik leg dit boek weg en stop er mee. Het is dan wel fictie maar het leven van Tine zal er niet veel anders uitgezien hebben. Jezelf wegcijferen, accepteren dat je echtgenoot er meerdere liefdes op nahoudt. Ik begon me echt te ergeren aan de hoofdpersoon Tine. Knap gedaan Mw. Noordervliet! Fijn dat je Tine in de hoofdrol zette.