Het Doodschap

Ranahs toekomst staat vast: net als generaties vrouwen voor haar, wordt ze door haar moeder opgeleid tot medium.
Tot ze zestien wordt en geesten zich aan haar openbaren. Het blijkt dat ze voorbeschikt is in haar vaders voetsporen te treden om de moeilijke maar mooie taak van Zilveren Loper op zich te nemen. Als haar vader ter dood veroordeeld wordt, verliest Ranah haar leraar en haar gids. En dat terwijl de onderwereld haar roept...

Si’denn bewaart als lid van het Doodschap het evenwicht in de onderwereld en haalt zielen op als het hun tijd is. Al jaren verstoken van zijn familie weet hij nauwelijks nog iets van zijn verleden. De lege plek in zijn borst schrijnt.
Als de demonen door de sluier in de onderwereld breken, moet Si’denn ze bevechten. Een taak die echter verzwaard wordt door zijn eigen demonen, die in zijn hoofd rondspoken…

Het Doodschap kent regels. Een leven teruggeven is een leven nemen. Als Ervin zijn geliefde laat terughalen uit de dood, eist het Doodschap zijn jongere broer Rorrick op. Gescheiden van zijn familie wordt Rorrick opgeleid tot schaduwkrijger en ingewijd in de wetten van de dood.
Ze hebben niets met elkaar te maken, tot hun levensdraden zich met elkaar verstrengelen met alle gevolgen van dien…

Dit boek heeft 3 hoofdpersonen, Ranah, Rorrick en Si'denn. Zo is ook elk hoofdstuk verdeeld in 3 delen, waarbij je per deel 1 van de hoofdpersonen volgt. Dit vond ik fijn lezen, dat vond ik trouwens van het hele boek, het leest zo lekker weg. Dit ligt denk ik aan de fijne schrijfstijl van Cocky van Dijk.

Ik vind het altijd leuk om een gesigneerd boek te krijgen en deze keer extra leuk omdat het boek opgedragen was aan een naamgenoot welke ook een rol in dit boek heeft gekregen als Si'denn en zo schreef Cocky, ik nu ook.
Dus ik hoopte van tevoren al dat Si'denn mijn favoriete karakter zou worden. Hij is een schaduwkrijger en moet de zielen van stervende mensen ophalen, de manier waarop dit en het doodschap omschreven wordt vond ik erg goed en een interessant onderwerp om over te lezen. Ook alle taken die hij uit moet voeren en gevoelens die hij daarbij heeft maken van hem een leuk personage.

Toch voelde ik het meest bij Rorrick en de ontwikkeling die hij ondergaat. Als kind weggehaald worden bij je ouders om als leerling verplicht toe te treden tot het Doodsschap. Het verdriet dat hij heeft maar ook de vriendschappen die hij sluit maakte bij mij het meest los.

Met Ranah had ik iets minder gevoel, dit kwam denk ik doordat ze halverwege het boek bepaalde keuzes maakte die ik nooit zou maken en misschien ook omdat ik daardoor een beetje het gevoel kreeg dat haar gedeelte van het hoofdstuk wat in herhaling viel. Haar keuzes zijn uiteindelijk wel erg belangrijk voor het verhaal en ik ben wel erg benieuwd hoe ze nu verder gaat handelen.

Het Doodshoofd en zijn boek Krisnivitan vond ik ook intrigerend. Het boek deed me vooral denken aan de Necronomicon ex mortis uit de Evil dead films maar in de volgende boeken zal blijken of het ook zo is of totaal niet.

Ik ben erg benieuwd hoe het boek verder gaat en zal de volgende delen ook zeker gaan lezen. Ik heb erg genoten van dit boek en het krijgt van mij een dikke 4 sterren.