Recensie: De donkere kant van Sally Diamond - Liz Nugent

‘Zet me maar buiten bij het vuilnis,’ zei hij vaak. ‘Wanneer ik dood ben zet je me maar buiten bij het vuilnis. Ik ben dan toch dood, dus ik merk er niets van. Jij huilt natuurlijk tranen met tuiten.’ Dan lachte hij, en ik lachte mee, want we wisten allebei dat ik helemaal geen tranen met tuiten zou huilen. Ik huil nooit.

Sally Diamond snapt niet wat er zo vreemd is. Ze deed gewoon wat haar vader zei: hem bij het vuilnis zetten na zijn dood. En nu staat ze in het middelpunt van de belangstelling. Niet alleen van de media en de politie, maar ook van een stem uit een verleden dat ze zich niet herinnert. Terwijl Sally wegwijs wordt in de horror van haar vroegste jeugd, maakt ze voor het eerst nieuwe vrienden en belangrijke keuzes. En leert ze dat mensen niet altijd zeggen wat ze bedoelen…

'Jij bent jij. Net zo uniek als iedere andere bewoner van deze planeet.'

Liz Nugent kennen we natuurlijk al van 'In de schaduw'. Een boek dat ik vorig jaar met veel plezier gelezen heb. Ik omschreef het als: 'Dit verhaal is als Rivella, een beetje vreemd maar wel lekker.' En het smaakte zéker naar meer.
Je kunt je voorstellen dat ik reikhalzend uitkeek naar het moment waarop ik éíndelijk 'De donkere kant van Sally Diamond' kon lezen. Vorige week was het zover.

De cover van het boek vind ik ontzettend gaaf. Een verhaal an sich. Het nodigt uit om het verhaal binnenin te ontdekken. Het verhaal over Sally Diamond. En Sally is op zijn zachtst gezegd bijzonder. Haar brein functioneert prima, maar ze is ontkoppeld van haar emoties. Ze heeft een socialevaardigheidsprobleem, is wat onbeholpen - naïef - maar ze heeft geen kwaad in de zin. En naarmate het verhaal vordert, ontdek je waardoor dit gekomen is.

Liz Nugent heeft een vlotte, beeldende schrijfstijl en door de afwisseling van perspectieven wist ze mijn aandacht vast te houden. Nieuwsgierig naar antwoorden. In afwachting van wat er allemaal komen ging. Want ook in deze psychologische thriller is niets wat het lijkt.

De ene plottwist is meer te voorspellen dan de ander, maar het resultaat is een boek dat je níét kunt wegleggen. Het is wederom als Rivella, een beetje vreemd maar wel lekker. ****