Lezersrecensie
Recensie: Escape! - De ramp van Tsjernobyl - Andy Marino
Alina en haar broertje Lev wonen in Pripjat, een van de trotse nucleaire steden van de Sovjet-Unie. Beiden liggen rustig te slapen. Hun neef Joeri werkt bij de kerncentrale van Tsjernobyl, waar hij druk aan het schoonmaken is.
Alina’s beste vriendin Sofiya is een paar deuren verderop ook in slaap. Haar vader werkt als ingenieur in de centrale.
Het is een nacht als alle andere.
Totdat vijf minuten later reactor nummer 4 ontploft. Straling verspreidt zich negen dagen lang over de gehele stad, voor die eindelijk ingeperkt wordt. Voor deze jonge mensen – en de stad Pripjat – is dit het moment dat hun levens voorgoed verandert.
'Eén kortstondig, gewichtloos moment rent hij door de lucht. Als het oorverdovende gebrul van de explosie een fractie van een seconde later volgt en geluid en beeld weer over elkaar heen schuiven tot ze bij elkaar passen, implodeert de wereld.'
Ik was -1 jaar en 8 maanden toen de ramp van Tsjernobyl plaatsvond. Veel wist ik er niet van. Ja, ik had gehoord over een nucleaire ramp. Over stralingsziekte en geboorteafwijkingen. Maar niet eerder las ik erover... Tot 'De ramp van Tsjernobyl' van Andy Marino mijn pad kruiste.
Het is 26 april 1986 - 01.12 uur als we kennismaken met Joeri. Zeven minuten later vindt de explosie plaats.
'Pripjat is niet veilig. Na vanavond zal Pripjat nooit meer veilig zijn. Jullie moeten nu meteen met me meekomen... anders zullen jullie allemaal sterven.'
Marino heeft een vlotte en beeldende schrijfstijl. Hij neemt je mee naar Pripjat. Naar Tsjernobyl. En laat je kennismaken met Joeri, Alina, Sofiya en Hedeon. Vier hoofdpersonages die niet bestaan hebben, maar die levensecht worden neergezet door het gedegen onderzoek dat Marino gedaan heeft. Je gaat echt met ze meeleven en dát maakt dit verhaal hartverscheurend. Het raakt. Het is afschuwelijk. Verschrikkelijk. De ramp krijgt vorm. Het wordt een monster. Het Tsjernobyl-wezen. Het Tsjernobyl-beest.
Je voelt de misselijkmakende, sudderende angst. Het verdoofde gevoel, vlak onder je huid, dat helemaal tot aan je vingers en tenen reikt. Je wilt ze toeschreeuwen: Rennen! Rennen! Rennen! Het is heftig. Aangrijpend. Het raakt. ****
Alina’s beste vriendin Sofiya is een paar deuren verderop ook in slaap. Haar vader werkt als ingenieur in de centrale.
Het is een nacht als alle andere.
Totdat vijf minuten later reactor nummer 4 ontploft. Straling verspreidt zich negen dagen lang over de gehele stad, voor die eindelijk ingeperkt wordt. Voor deze jonge mensen – en de stad Pripjat – is dit het moment dat hun levens voorgoed verandert.
'Eén kortstondig, gewichtloos moment rent hij door de lucht. Als het oorverdovende gebrul van de explosie een fractie van een seconde later volgt en geluid en beeld weer over elkaar heen schuiven tot ze bij elkaar passen, implodeert de wereld.'
Ik was -1 jaar en 8 maanden toen de ramp van Tsjernobyl plaatsvond. Veel wist ik er niet van. Ja, ik had gehoord over een nucleaire ramp. Over stralingsziekte en geboorteafwijkingen. Maar niet eerder las ik erover... Tot 'De ramp van Tsjernobyl' van Andy Marino mijn pad kruiste.
Het is 26 april 1986 - 01.12 uur als we kennismaken met Joeri. Zeven minuten later vindt de explosie plaats.
'Pripjat is niet veilig. Na vanavond zal Pripjat nooit meer veilig zijn. Jullie moeten nu meteen met me meekomen... anders zullen jullie allemaal sterven.'
Marino heeft een vlotte en beeldende schrijfstijl. Hij neemt je mee naar Pripjat. Naar Tsjernobyl. En laat je kennismaken met Joeri, Alina, Sofiya en Hedeon. Vier hoofdpersonages die niet bestaan hebben, maar die levensecht worden neergezet door het gedegen onderzoek dat Marino gedaan heeft. Je gaat echt met ze meeleven en dát maakt dit verhaal hartverscheurend. Het raakt. Het is afschuwelijk. Verschrikkelijk. De ramp krijgt vorm. Het wordt een monster. Het Tsjernobyl-wezen. Het Tsjernobyl-beest.
Je voelt de misselijkmakende, sudderende angst. Het verdoofde gevoel, vlak onder je huid, dat helemaal tot aan je vingers en tenen reikt. Je wilt ze toeschreeuwen: Rennen! Rennen! Rennen! Het is heftig. Aangrijpend. Het raakt. ****
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Iselleleest
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
