Lezersrecensie
Recensie: De zomer die alles was - Mariska Overman
De 12-jarige Puca zit vaak onder de grijparmboom op haar dierenbegraafplaats in het bos. Ze vraagt zich af hoe ze ervoor kan zorgen dat de tijd sneller gaat. Over zes weken mag ze namelijk naar de middelbare school. Dan zal alles anders zijn en zal niemand haar nog raar vinden. Ze kan niet wachten, maar de zomervakantie duurt eindeloos lang.
Op een dag zit er ineens een jongen bij haar boom, Rover. Hij wil zich vervelen. Ieder uur, iedere minuut. Dat rekt de tijd op als een elastiek, zegt hij. Puca snapt niets van hem. Als ze Rovers verdrietige geheim ontdekt, raakt Puca in verwarring. Ze moet een besluit nemen. Gaat ze Rover helpen om de tijd te vertragen?
'Opeens weet ze dat een hart echt kan breken, niet alleen in verhalen. In ontelbaar veel stukjes. En dat je het wel kan lijmen, maar de barstjes blijf je altijd zien.'
Tijd.
Vroeger.
Nu.
Later.
Het is een ongrijpbaar fenomeen. Soms gaat de tijd snel. Soms langzaam. En soms lijkt de tijd stil te staan.
'De zomer die alles was' ontving ik de dag na het overlijden van mijn vader... Was dit toeval? Ik weet het niet. Het was voor mij op een moment dat de tijd stil leek te staan. Terwijl het normale leven gewoon doorging.
Het duurde even voor ik de tijd en ruimte had om dit boek op te pakken. Een prachtig en aangrijpend verhaal over vriendschap en verlies. Vanuit de rauwe rouw die ik voelde, was het lezen van dit boek toen geen optie.
Maar de tijd tikt rustig door. Het verlies krijgt langzaamaan een plekje. Er ontstaat weer ruimte. Zo ook voor dit boek.
In 'De zomer die alles was' volgen we Puca. Een elfje op aarde. Dát is wat ze is. Dapper, sterk en ontzettend lief. Ze heeft aandacht voor een ander. En via haar maken we kennis met Rover. Een strijder. Ze hebben allebei een rugzakje en tijdens het lezen wil je het liefst dat rugzakje voor ze dragen.
Mariska Overman heeft een prachtig verhaal geschreven. Met haar fijne schrijfstijl weet ze je vanaf de eerste bladzijde te betoveren. Het is licht-poëtisch, lief en bedachtzaam. Mét kippenvel-garantie. Het is lief en raar en ongelofelijk tegelijk. Écht een mooi en belangrijk boek! ****
Op een dag zit er ineens een jongen bij haar boom, Rover. Hij wil zich vervelen. Ieder uur, iedere minuut. Dat rekt de tijd op als een elastiek, zegt hij. Puca snapt niets van hem. Als ze Rovers verdrietige geheim ontdekt, raakt Puca in verwarring. Ze moet een besluit nemen. Gaat ze Rover helpen om de tijd te vertragen?
'Opeens weet ze dat een hart echt kan breken, niet alleen in verhalen. In ontelbaar veel stukjes. En dat je het wel kan lijmen, maar de barstjes blijf je altijd zien.'
Tijd.
Vroeger.
Nu.
Later.
Het is een ongrijpbaar fenomeen. Soms gaat de tijd snel. Soms langzaam. En soms lijkt de tijd stil te staan.
'De zomer die alles was' ontving ik de dag na het overlijden van mijn vader... Was dit toeval? Ik weet het niet. Het was voor mij op een moment dat de tijd stil leek te staan. Terwijl het normale leven gewoon doorging.
Het duurde even voor ik de tijd en ruimte had om dit boek op te pakken. Een prachtig en aangrijpend verhaal over vriendschap en verlies. Vanuit de rauwe rouw die ik voelde, was het lezen van dit boek toen geen optie.
Maar de tijd tikt rustig door. Het verlies krijgt langzaamaan een plekje. Er ontstaat weer ruimte. Zo ook voor dit boek.
In 'De zomer die alles was' volgen we Puca. Een elfje op aarde. Dát is wat ze is. Dapper, sterk en ontzettend lief. Ze heeft aandacht voor een ander. En via haar maken we kennis met Rover. Een strijder. Ze hebben allebei een rugzakje en tijdens het lezen wil je het liefst dat rugzakje voor ze dragen.
Mariska Overman heeft een prachtig verhaal geschreven. Met haar fijne schrijfstijl weet ze je vanaf de eerste bladzijde te betoveren. Het is licht-poëtisch, lief en bedachtzaam. Mét kippenvel-garantie. Het is lief en raar en ongelofelijk tegelijk. Écht een mooi en belangrijk boek! ****
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Iselleleest
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
