Lezersrecensie
Recensie: Het perfecte stel - Ruth Ware
Lyla Santiago heeft geen idee hoe ze hier ooit mee heeft kunnen instemmen: twee weken geleden was ze nog druk bezig met haar researchproject. Maar nu is ze samen met haar vriend, acteur Nico, onderweg naar een tropisch eiland voor een nieuw realityprogramma.
De regels van Het perfecte stel zijn simpel: vijf stellen moeten zich alleen op een eiland staande zien te houden, wie overblijft wint. Zon, zee, strand en een beetje flirten. Wat kan er nou gebeuren?
Maar dan legt een tropische storm het contact met de buitenwereld plat en moeten de vijf koppels ineens echt zien te overleven. Terwijl de spanningen oplopen, realiseert Lyla zich dat iemand dit spel wel heel serieus neemt, een spel op leven en dood…
'Welkom op Ever After Island, deelnemers! Hier zullen we erachter komen wie van jullie echt het perfecte stel is en wie Mister en Miss-match zijn.'
'Het perfecte stel', met de perfecte sprayed edges. Met een flaptekst die mij als muziek in de oren klinkt. Inmiddels weten jullie vast wel dat reality-tv mijn guilty pleasure is. En voor wie dat nog niet wist: reality-tv-shows zijn helemaal mijn ding. Hoofd leeg en kijken maar. Gebiologeerd en gefascineerd door wat de deelnemers ertoe gebracht heeft om híéraan deel te willen nemen.
In 'Het perfecte stel' maken we kennis met Nico & Lyla, Conor & Zana, Bayer & Angel, Dan & Santana én Joel & Romi. De grote vraag: wát hebben deze stellen met elkaar gemeen?
Ze worden in ieder geval overgeleverd aan de elementen van de natuur. Van de stilte naar de storm naar de afrekening. Wie is te vertrouwen in deze kruising tussen Love Island en Survivor? Wie leven er nog lang en gelukkig?
'Luister, alsjeblieft, dit is een noodoproep. Als iemand me hoort, reageer dan alsjeblieft of stuur hulp. We weten niet hoelang ze het nog volhouden.'
Aan de zijde van Lyla ontvouwt zich een drama. Een drama waar je geen genoeg van kunt krijgen. De vlotte schrijfstijl, gecombineerd met dagboekfragmenten en SOS-berichten, las heel fijn. Maar de échte spanning ontbrak. Daarnaast vond ik de plot (of het motief) wat vergezocht. Tóch vond ik dit boek wél vermakelijk. Iets met een guilty pleasure. ****
De regels van Het perfecte stel zijn simpel: vijf stellen moeten zich alleen op een eiland staande zien te houden, wie overblijft wint. Zon, zee, strand en een beetje flirten. Wat kan er nou gebeuren?
Maar dan legt een tropische storm het contact met de buitenwereld plat en moeten de vijf koppels ineens echt zien te overleven. Terwijl de spanningen oplopen, realiseert Lyla zich dat iemand dit spel wel heel serieus neemt, een spel op leven en dood…
'Welkom op Ever After Island, deelnemers! Hier zullen we erachter komen wie van jullie echt het perfecte stel is en wie Mister en Miss-match zijn.'
'Het perfecte stel', met de perfecte sprayed edges. Met een flaptekst die mij als muziek in de oren klinkt. Inmiddels weten jullie vast wel dat reality-tv mijn guilty pleasure is. En voor wie dat nog niet wist: reality-tv-shows zijn helemaal mijn ding. Hoofd leeg en kijken maar. Gebiologeerd en gefascineerd door wat de deelnemers ertoe gebracht heeft om híéraan deel te willen nemen.
In 'Het perfecte stel' maken we kennis met Nico & Lyla, Conor & Zana, Bayer & Angel, Dan & Santana én Joel & Romi. De grote vraag: wát hebben deze stellen met elkaar gemeen?
Ze worden in ieder geval overgeleverd aan de elementen van de natuur. Van de stilte naar de storm naar de afrekening. Wie is te vertrouwen in deze kruising tussen Love Island en Survivor? Wie leven er nog lang en gelukkig?
'Luister, alsjeblieft, dit is een noodoproep. Als iemand me hoort, reageer dan alsjeblieft of stuur hulp. We weten niet hoelang ze het nog volhouden.'
Aan de zijde van Lyla ontvouwt zich een drama. Een drama waar je geen genoeg van kunt krijgen. De vlotte schrijfstijl, gecombineerd met dagboekfragmenten en SOS-berichten, las heel fijn. Maar de échte spanning ontbrak. Daarnaast vond ik de plot (of het motief) wat vergezocht. Tóch vond ik dit boek wél vermakelijk. Iets met een guilty pleasure. ****
1
Reageer op deze recensie