Lezersrecensie
Recensie: Death-Cast 1 - Op het einde gaan ze allebei dood - Adam Silvera
Op 5 september, om 00u22, krijgt Mateo een telefoontje. Het is Death-Cast, de organisatie die mensen inlicht dat ze binnen 24 uur zullen sterven. Ook Rufus wordt gebeld. De twee kennen elkaar niet, maar ze besluiten de laatste dag van hun leven samen door te brengen in New York. Ze willen nog één groot avontuur beleven, om een leven lang in één dag te leven.
Maar maak je geen illusies:
op het einde gaan ze allebei dood.
'Namens Death-Cast condoleer ik je met je overlijden. Maak het beste van deze dag.'
Met de zakdoekjes binnen handbereik begon ik aan 'Op het einde gaan ze allebei dood'. Spoiler alert: ik had ze niet nodig.
Het is 5 september 2017 de dag waarop Mateo Torrez - Megamaster Mateoman - te horen krijgt dat hij een Dekker is. 5 september 2017 is zijn Einddag. Zijn hoogstpersoonlijke armageddon. Hij heeft nog maximaal 23 uur en 37 minuten te leven.
'Al die jaren ben ik zo voorzichtig geweest omdat ik langer wilde leven, en kijk wat dat me heeft opgeleverd. Ik sta bij de eindstreep, maar ik heb niet eens meegedaan aan de wedstrijd.'
Mateo besluit om de Last Friend-app te downloaden. En komt zo in contact met Rufus Emeterio. Ze besluiten hun Einddag samen door te brengen. Om die dag écht te leven.
Dít verhaal komt natuurlijk binnen. Het geeft stof tot nadenken. Na het overlijden van mijn vader, vraag ik mij regelmatig af: wat is er écht belangrijk in het leven? Zo vroeg ik mij ook geregeld af: wat zal ik doen tijdens mijn Einddag? Zou ik willen weten dat mijn laatste dag is aangebroken? Wist mijn vader dat zijn laatste dag aangebroken was?
Het verhaal voelde af en toe best naar aan. Maar door de vlotte en toch luchtige schrijfstijl van Adam Silvera sloeg ik bladzijde na bladzijde om. Verschillende personages passeerden de revue. Waarbij ieder personage onderdeel is van een groter geheel. Als rode draad verweven met de levens van Mateo en Rufus.
'Niemand heeft het eeuwige leven, maar door wat we achterlaten, leven we verder in de herinneringen van anderen.'
Iedereen heeft een Mario nodig voor diens Luigi. En ik ben blij dat Mateo Rufus had.
Dit verhaal is een ode aan het leven. Én aan de liefde. ****
Maar maak je geen illusies:
op het einde gaan ze allebei dood.
'Namens Death-Cast condoleer ik je met je overlijden. Maak het beste van deze dag.'
Met de zakdoekjes binnen handbereik begon ik aan 'Op het einde gaan ze allebei dood'. Spoiler alert: ik had ze niet nodig.
Het is 5 september 2017 de dag waarop Mateo Torrez - Megamaster Mateoman - te horen krijgt dat hij een Dekker is. 5 september 2017 is zijn Einddag. Zijn hoogstpersoonlijke armageddon. Hij heeft nog maximaal 23 uur en 37 minuten te leven.
'Al die jaren ben ik zo voorzichtig geweest omdat ik langer wilde leven, en kijk wat dat me heeft opgeleverd. Ik sta bij de eindstreep, maar ik heb niet eens meegedaan aan de wedstrijd.'
Mateo besluit om de Last Friend-app te downloaden. En komt zo in contact met Rufus Emeterio. Ze besluiten hun Einddag samen door te brengen. Om die dag écht te leven.
Dít verhaal komt natuurlijk binnen. Het geeft stof tot nadenken. Na het overlijden van mijn vader, vraag ik mij regelmatig af: wat is er écht belangrijk in het leven? Zo vroeg ik mij ook geregeld af: wat zal ik doen tijdens mijn Einddag? Zou ik willen weten dat mijn laatste dag is aangebroken? Wist mijn vader dat zijn laatste dag aangebroken was?
Het verhaal voelde af en toe best naar aan. Maar door de vlotte en toch luchtige schrijfstijl van Adam Silvera sloeg ik bladzijde na bladzijde om. Verschillende personages passeerden de revue. Waarbij ieder personage onderdeel is van een groter geheel. Als rode draad verweven met de levens van Mateo en Rufus.
'Niemand heeft het eeuwige leven, maar door wat we achterlaten, leven we verder in de herinneringen van anderen.'
Iedereen heeft een Mario nodig voor diens Luigi. En ik ben blij dat Mateo Rufus had.
Dit verhaal is een ode aan het leven. Én aan de liefde. ****
1
Reageer op deze recensie
