Lezersrecensie
Recensie: Vera Wong 1 - Vera Wongs ongevraagd advies aan moordenaars - Jesse Sutanto
De zestigjarige thee-expert Vera Wong doet, onder het genot van een kopje wulungthee, niets liever dan het internet afspeuren zoals een ware ‘detective’.
Maar wanneer Vera in haar theehuis in San Francisco’s Chinatown een dode man aantreft, is een sterk kopje longjing niet genoeg om hier het hoofd aan te bieden. Met het idee dat zij dit beter kan oplossen dan de politie, besluit Vera dat zij de dader gaat opsporen.
'Wat zou Sherlock Holmes doen?'
Maak kennis met Vera Wong. Dé wereldberoemde thee-connaisseur. Vera is een gewoontedier. Elke avond gaat ze om 20:30 naar bed. En elke ochtend wordt ze om precies halfvijf wakker.
Ze staat op, en nadat ze haar tanden poetst, loopt ze naar de keuken om een groot glas water te drinken. Elke ochtend doet ze dat. Daarna loopt ze naar beneden. Naar haar theehuis, Vera Wangs Wereldberoemde Theehuis. Tót ze op een ochtend een lijk aantreft... En haar leven voor áltijd verandert.
Vanaf die dag gaat Vera Wong als amateur-detective door het leven. Want de politie is in haar ogen nutteloos. Het zijn nietsnutten. Hulpeloze, absolute nietsnutten. Ze gaat zélf wel op onderzoek uit. Want niemand heeft een betere neus voor misdaad dan een wantrouwige Chinese moeder met tijd. En tijd heeft ze genoeg. Al snel schrijft ze een aantal verdachten op in haar notitieboekje: Riki Herwanto, Sana Singh, Oliver Chen én Julia Chen.
Vera Wong is een heerlijk personage. Vertederend en grappig. Ontzettend eigenwijs. Écht een omaatje. Meermaals moest ik hardop om haar grinniken. En naast haar leren we ook de verdachten kennen.
'Niemand is perfect, niemand neemt altijd de juiste beslissing. Alleen wie heel bevoorrecht is kan altijd de juiste beslissing nemen. De rest moet moeite doen om te blijven drijven.'
Naarmate het verhaal vordert, wordt de puzzel gelegd. Wie heeft Marshall vermoord?
Het resultaat: een fijne whodunit. Af en toe surrealistisch en daarnaast niet altijd even geloofwaardig. Máár het is wel écht vermakelijk. Cosy crime. Áltijd fijn. En ik denk dat dit verhaal het fantastisch zal doen als film. ***
Maar wanneer Vera in haar theehuis in San Francisco’s Chinatown een dode man aantreft, is een sterk kopje longjing niet genoeg om hier het hoofd aan te bieden. Met het idee dat zij dit beter kan oplossen dan de politie, besluit Vera dat zij de dader gaat opsporen.
'Wat zou Sherlock Holmes doen?'
Maak kennis met Vera Wong. Dé wereldberoemde thee-connaisseur. Vera is een gewoontedier. Elke avond gaat ze om 20:30 naar bed. En elke ochtend wordt ze om precies halfvijf wakker.
Ze staat op, en nadat ze haar tanden poetst, loopt ze naar de keuken om een groot glas water te drinken. Elke ochtend doet ze dat. Daarna loopt ze naar beneden. Naar haar theehuis, Vera Wangs Wereldberoemde Theehuis. Tót ze op een ochtend een lijk aantreft... En haar leven voor áltijd verandert.
Vanaf die dag gaat Vera Wong als amateur-detective door het leven. Want de politie is in haar ogen nutteloos. Het zijn nietsnutten. Hulpeloze, absolute nietsnutten. Ze gaat zélf wel op onderzoek uit. Want niemand heeft een betere neus voor misdaad dan een wantrouwige Chinese moeder met tijd. En tijd heeft ze genoeg. Al snel schrijft ze een aantal verdachten op in haar notitieboekje: Riki Herwanto, Sana Singh, Oliver Chen én Julia Chen.
Vera Wong is een heerlijk personage. Vertederend en grappig. Ontzettend eigenwijs. Écht een omaatje. Meermaals moest ik hardop om haar grinniken. En naast haar leren we ook de verdachten kennen.
'Niemand is perfect, niemand neemt altijd de juiste beslissing. Alleen wie heel bevoorrecht is kan altijd de juiste beslissing nemen. De rest moet moeite doen om te blijven drijven.'
Naarmate het verhaal vordert, wordt de puzzel gelegd. Wie heeft Marshall vermoord?
Het resultaat: een fijne whodunit. Af en toe surrealistisch en daarnaast niet altijd even geloofwaardig. Máár het is wel écht vermakelijk. Cosy crime. Áltijd fijn. En ik denk dat dit verhaal het fantastisch zal doen als film. ***
1
Reageer op deze recensie