Recensie: Skyland 1 - Voor ik je laat gaan - Kennedy Ryan

Yasmen en Josiah zijn zielsverwanten. Ze hebben de once in a lifetime-liefde waar je van droomt: een tijd vol passie, hard werken, grote dromen en veel liefde, ook voor hun twee kinderen. Dan treft plotseling het noodlot hun familie en het leven waar ze van droomden lijkt onherstelbaar gebroken. Yasmen raakt in een depressie, Josiah stort zich op het runnen van het restaurant en langzaamaan raken ze elkaar kwijt. Tot Yasmen het niet meer aankan en een scheiding aanvraagt.

Twee jaar later hebben ze een nieuw ritme gevonden in het co-ouderschap en het runnen van hun restaurant. Ook beginnen ze allebei voorzichtig met daten. Maar als magneten blijven Yasmen en Josiah naar elkaar toe trekken, en beginnen ze zich af te vragen of ze elkaar écht kunnen laten gaan…

'Herinneren mensen zich het exacte moment waarop ze verliefd worden?'

Toen ik de flaptekst van dit boek las, wist ik: dát verhaal wil ik lezen. Het kwam binnen, het raakte. Rauw. Zoals het leven. En dat is ook wat je proeft als je de noot van de auteur leest. Kennedy Ryan geeft een aantal trigger warnings. Een waarschuwing vooraf, zodat het niet als een verrassing komt. Wat ikzelf erg fijn vond.

Ze geeft aan dat Yasmen en Josiah uit een diep dal kruipen, nadat ze een aantal moeilijkheden hebben doorstaan. Waaronder een doodgeboren kind, het verlies van een dierbare (in het verleden, niet direct beschreven), complexe rouw, depressie en passieve suïcidale ideatie (zonder daadwerkelijke poging). Ze heeft deze thema's met de grootste zorg behandeld, liefdevol en zonder ergens zwaar te worden. Rauw over rouw. Met levensechte personages. Over hoe tijd niet alle wonden heelt, maar ons leert hoe we weer gelukkig kunnen worden, ondanks onze littekens.

'Ik heb geleerd dat het leven niet draait om pakken wat je verdient, maar om krijgen wat je kunt zolang het kan, want het leven is kort. Het is grillig. Het kan alles van je afpakken, totaal onverwacht.'

Het is een verhaal over tweede kansen. En: er is maar één bed! Dit verhaal is een vleugje turbulent verleden, een snufje peilloze liefde en een flinke schep puur geluk, geserveerd aan een eikenhouten tafel op het mooiste servies. ****