Recensie: Zoals sneeuw valt - Erin Doom

Ivy is opgegroeid te midden van de bevroren meren en ongerepte bossen, omringd door de sneeuw waar ze zo van houdt. Na een groot verlies moet ze naar Californië verhuizen.
De enige familie die Ivy nu nog heeft is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto’s zag. Hij is inmiddels volwassen. En na hun eerste ontmoeting weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Mason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen.

Terwijl Ivy probeert haar hoofd boven de woeste golven van haar nieuwe leven aan de oceaan te houden, blijven Canada’s ijzige mysteries haar achtervolgen.

'"Soms is er meer dan een paar ogen nodig om te kunnen zien," fluisterde ik. Bij de herinnering aan die woorden kreeg ik een brok in mijn keel. "Soms heb je een hart nodig... dat in staat is om te kijken."'

Het debuut van Erin Doom. Een prachtig exemplaar. Een sneeuwvlok die dwarrelt.
Het deed mij denken aan Frozen; let it go, let it gooo. Vergeet alles even om je heen...
En dat is precíés wat ik graag wilde.

'Hou vol'

Met haar fijne, beschrijvende, licht poëtische schrijfstijl neemt Doom je mee van Canada naar Californië. Ze zorgt ervoor dat er een bepaalde rust over je heen komt en je alles zo voor je ziet. De prachtige besneeuwde bossen, de hoge bomen, de verborgen paadjes en de takken die versierd waren met kransen van ijs, die bij zonsondergang glinsterden als edelstenen. Maar ook de woeste golven van de oceaan.

'Hou vol'

We maken kennis met Ivy en door haar ogen en via haar hart leren we Mason kennen. Een mysterieuze jongeman die een hoop woede en verdriet met zich meedraagt. Terwijl het verhaal voortkabbelt, en herinneringen aan het verleden ervoor zorgen dat je beide personages beter gaat begrijpen, miste ik tóch de connectie met beide personages. De magie ontbrak. Zelfs de sneeuw kon mij niet betoveren. De slow burn was real. En had wat mij betreft prima 50 bladzijden korter gekund.

'Hou vol'

Het is een verhaal over volhouden, over kracht om te overleven, over vertrouwen en het volgen van je hart. Een verhaal vol hoop. ***