Verhalen zijn magisch!
De verloren verteller is de debuutroman van Amanda Block. Ze heeft eerder korte verhalen geschreven, die in verschillende bundels zijn gepubliceerd. Block laat zich graag inspireren door mythen en sprookjes, wat ze met De verloren verteller duidelijk laat zien. Het boek is vertaald door Els Franci-Ekeler.
Rebecca Chase is de hoofdpersoon van De verloren verteller. Ze heeft weinig herinneringen aan haar vader, want hij is spoorloos verdwenen toen ze zes jaar was en ze is door haar moeder opgevoed. Rebecca heeft haar leven aardig op orde. Ze heeft haar studie afgerond, ze woont in een leuk appartement, heeft een prima baan en brengt haar vrije tijd door met haar vrienden. Maar op een dag duikt Ellis op, een journalist die een artikel wil schrijven over de acteurs in televisieseries van vroeger. Leo Sampson, Rebecca’s vader, had de hoofdrol in 'De verstekeling'. Rebecca vindt Ellis in eerste instantie irritant, maar hij wekt vooral haar nieuwsgierigheid.
Block bezorgt de lezer al snel een boel vragen waar je antwoord op wilt hebben. Waar komt de interesse van Ellis voor Leo vandaan? Waarom wil Rosalyn niet over Leo praten? Wat weten de andere familieleden van Rebecca over Leo? En vooral: wat is er toch gebeurd met Leo? Leeft hij nog?
Wat van De verloren verteller een verrassend en origineel boek maakt is het groene sprookjesboek met zeven sprookjes dat Rebecca van haar grootmoeder Lilian ontvangt. Zij heeft dit boekje jarenlang voor Rebecca bewaard. Het blijkt aan Rebecca opgedragen en het is geschreven door haar vader Leo. In de sprookjes geeft hij stap voor stap meer bloot over zichzelf. Het leuke is dat je als lezer samen met Rebecca ontdekt wie Leo is en welke boodschap hij met de sprookjes aan zijn dochter wil geven. Wat zijn verhalen toch magisch in de manier waarop ze tot leven komen en je nieuwe inzichten kunnen bieden.
De zeven sprookjes in het groene boekje zijn origineel en betoverend. Ze zitten vol symboliek en onlosmakelijk verbonden met het verhaal. Ze zijn heel gevarieerd, zowel wat betreft locatie als gebeurtenissen. En, zoals wel vaker met sprookjes, ze kunnen behoorlijk grimmig zijn.
De verschillende personages hebben allemaal een duidelijk eigen karakter. Je leert vooral Rebecca beter kennen. Ze is 26, maar komt soms jonger en zeker minder volwassen over. Ze blijft net wat te vaak hangen in haar eigen perspectief en komt nukkig en ontevreden over. Gelukkig is Ellis er nog, hij weet Rebecca iedere keer weer over de andere kant na te laten denken. Het is duidelijk wat je aan Rebecca en Ellis hebt, maar ook de andere personages in het boek hebben uitgesproken rollen.
De grootste verrassing van De verloren verteller is het groene sprookjesboek. Andere elementen, zoals de verhoudingen tussen Rebecca en haar familie en de romantische perikelen, zijn wat voorspelbaarder. Als het verhaal eenmaal goed op gang is, is het boek moeilijk aan de kant te leggen. Amanda Block laat geen losse eindjes over, maar rondt alle verhaallijnen goed af. Aan het eind sla je De verloren verteller met een voldaan gevoel dicht.
Reageer op deze recensie