De roaring twenties in Stuttgart

Gouden jaren is het tweede deel van de serie 'De Chocoladevilla', geschreven door Maria Nikolai. Het is inmiddels 1926 en de roaring twenties zijn in volle gang. Het is ruim twintig jaar later dan in het vorige deel. De hoofdpersonen uit het voorgaande deel, De Chocoladevilla, hebben een gezin gesticht of zijn volwassen geworden en de mannen zijn allemaal min of meer getekend door hun ervaringen tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Het verhaal van dit tweede deel is wervelender dan het eerste en het leest daarom bijzonder snel. Misschien heeft het te maken met de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, misschien komt het door de karakters van de verschillende personages zoals Serafina, de tweelingbroers Karl en Anton en Victoria, de dochter van Judith en Victor. Het belangrijkste uitgangspunt van de serie zijn de relaties tussen de hoofdpersonen en alle ontwikkelingen die zich daarin voordoen. Maar in dit deel zijn er ook een paar grote en belangrijke gebeurtenissen die spanning brengen in het verhaal. Zo duikt er opeens iemand uit het verleden van Judith op, die duidelijk niets goed van zin is, heeft Serafina een groot probleem in verband met pikante foto’s die zonder haar instemming zijn gemaakt en bevinden Victoria en haar vriendin zich in levensgevaar.

Wat de serie aantrekkelijk maakt is dat het geïnspireerd is op zaken die op waarheid gebaseerd zijn. Stuttgart was een levendige stad, waarin kunst en muziek belangrijk waren. Stuttgart had een welvarende industrie en net zoals in het boek was er een chocoladefabriek, werden er piano’s gebouwd en was de auto-industrie nadrukkelijk aanwezig. Achter in het boek verantwoordt de auteur deze historische feiten op zo’n manier dat je ze zelf ook kunt opzoeken. Het is ook leuk om te lezen hoe Serafina voor het eerst per vliegtuig reist, en hoe verschrikkelijk ze zich onderweg voelt. We kunnen ons ook bijna niet voorstellen hoe lang de vlucht van Stuttgart tot Berlijn honderd jaar geleden duurde, onder andere door alle tussenstops.

De laatste jaren worden veel romans van Duitse auteurs in de feelgoodhoek in het Nederlands vertaald. Het grote verschil met de boeken van zowel Anne Jacobs (bijvoorbeeld de 'Weesmeisje'-serie) als Marie Lamballe (bekend van 'Café Engel') is dat de boeken van de laatstgenoemde auteur (Jacobs en Lamballe zijn pseudoniemen van dezelfde auteur) zijn opgebouwd vanuit de personages en er vaak per hoofdstuk van hoofdpersoon gewisseld wordt. De Chocoladevilla volgt een chronologisch verhaal en zoomt niet per se per hoofdstuk op het ene of andere personage in.

Gouden jaren heeft desondanks een hoog tempo en er gebeurt veel. De vlotte vertaling door Sander Hoving draagt ongetwijfeld bij aan een positieve leeservaring. Het boek bevat een lijst met de personen die hun opwachting maken in het boek. Dit is geen overbodige luxe gezien de grote hoeveelheid personages. Daarnaast frist het je geheugen op als het al even geleden is dat je het eerste deel las. Deed je dat met plezier, dan is Gouden jaren ook absoluut een aanrader!